Cennete Son Girecek Kişi
عن المغيرة بن شعبة رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : «سَأل موسى صلى الله عليه وسلم ربَّه: ما أدْنَى أهل الجَنَّة مَنْزِلَة؟ قال: هو رَجُل يَجِيءُ بعد ما أُدخِل أهل الجَنَّة الجَنَّة، فَيُقَال له: ادخل الجَنَّة. فيقول: أيْ رب، كيف وقد نَزَل النَّاس مَنَازِلَهُم، وأخَذُوا أَخَذَاتِهِم؟ فَيُقَال له: أَتَرْضَى أن يكون لك مثل مُلْكِ مَلِكٍ من مُلُوكِ الدُّنيا؟ فيقول: رَضِيْتُ رَبِّ، فيقول: لك ذلك ومثله ومِثْلُه ومِثْلُه ومِثْلُه، فيقول في الخامِسة. رَضِيْتُ رَبِّ، فيقول: هذا لك وَعَشَرَةُ أَمْثَالِه، ولك ما اشْتَهَتْ نَفْسُكَ، وَلَذَّتْ عَيْنُكَ. فيقول: رَضِيتُ رَبِّ. قال: رَبِّ فَأَعْلاَهُمْ مَنْزِلَة؟ قال: أُولَئِكَ الَّذِينَ أَرَدْتُ غَرَسْتُ كَرامَتَهُم بِيَدِي، وخَتَمْتُ عليها، فلم تَر عَيْنٌ، ولم تسمع أُذُنٌ، ولم يَخْطُر على قَلْب بَشَر». وعن ابن مسعود رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : «إنِّي لأَعْلَمُ آخِر أَهل النَّارِ خُرُوجًا منها، وآخِر أهل الجنَّة دخولًا الجنَّة. رَجُل يخرج من النَّار حَبْوا، فيقول الله عز وجل له: اذهب فادخل الجنَّة، فيَأتِيَها، فَيُخَيَّل إليه أَنَّها مَلْأَى، فيرجع، فيقول: يا رب وجَدُتها مَلْأَى! فيقول الله عز وجل له: اذهب فادخل الجَنَّة، فيأتيها، فَيُخَيَّل إليه أَنَّها مَلْأَى، فيرجع فيقول: يا ربِّ وجَدُتها مَلْأَى، فيقول الله عز وجل له: اذهب فادخل الجَنَّة، فإن لك مثل الدنيا وَعَشَرَةَ أَمْثَالِهَا؛ أو إن لك مثل عَشَرَةَ أَمْثَالِ الدُّنْيَا، فيقول: أَتَسْخَرُ بِي، أو تضحك بِي وأنت الْمَلِكُ!». قال: فلقد رأيت رسول الله صلى الله عليه وسلم ضَحِك حتى بَدَت نَوَاجِذُه فكان يقول: «ذلك أَدْنَى أهل الجَنَّة مَنْزِلة».
[صحيح] - [حديث المغيرة رواه مسلم. وحديث ابن مسعود متفق عليه]
المزيــد
Mugîre b. Şu‘be -radıyallahu anh-’dan rivayet edildiğine göre Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- şöyle buyurdu:«Mûsâ -sallallahu aleyhi ve sellem- Rabbine: – Cennetliklerin en aşağı derecesi nedir? diye sordu. Allah Teâlâ da şöyle buyurdu: – O, cennetlikler cennete girdikten sonra çıkagelen bir adamın derecesi olup kendisine: – Cennete gir! denir. – Yâ Rabbi! Herkes yerine yerleşmiş ve alacağını almışken ben nereye gideceğim? der. Ona: – Sana dünya hükümdarlarından birinin mülkü kadar yer verilse razı olur musun? diye sorulur. O da: – Razıyım ya Rabbi! der. Bunun üzerine Allah Teâlâ ona: – İşte öyle bir mülk senindir. Bir o kadar daha, bir o kadar daha, bir o kadar daha, bir o kadar daha buyurur. Beşincisinde o adam: – Razı oldum ya Rabbi! der. Allah Teâlâ ona: – İşte bu kadar şey hep senindir. Onun on misli de senindir. Bir de neyi arzu ediyorsan, gözün neden hoşlanıyorsa hepsi senindir, buyurunca adam: – Razı oldum ya Rabbi! diyecek. Daha sonra Mûsâ -aleyhisselam-: – Ya Rabbi! Cennetliklerin en üstün derecesi nedir? diye sordu. Allah Teâlâ şöyle buyurdu: – Onlar benim seçtiğim kullardır. Onların kerâmet fidanlarını elimle ben dikip mühür altına aldım. Onlara hazırladığım nimetleri ne bir göz görmüş, ne bir kulak duymuş, ne de bir kimsenin hatır ve hayalinden geçmiştir.» İbn Mes’ûd -radıyallahu anh-’dan rivayet edildiğine göre Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- şöyle buyurdu: «Ben cehennemden en son çıkacak (veya cennete en son girecek) kimseyi biliyorum. O adam cehennemden emekleye emekleye çıkar. Allah Teâlâ ona: – Haydi git, cennete gir, buyurur. Adam cennete gider, fakat ona cennet doluymuş gibi gelir. Geri dönüp Allah Teâlâ’ya: – Ya Rabbi! Cennet ağzına kadar dolmuş! der. Allah Teâlâ ona: – Git, cennete gir, buyurur. Tekrar oraya gider, yine cennetin dolu olduğunu zanneder. Bir daha geri dönüp Allah Teâlâ’ya: – Yâ Rabbi! Orası dopdolu! der. Allah Teâlâ ona yine: – Git, cennete gir, orada senin dünya kadar ve dünyanın on misli (veya dünyanın on misli büyüklüğünde) yerin var, buyurur. O Adam: – Yâ Rabbi! Sen kainatın hükümdarı olduğun halde benimle alay mı ediyorsun? (veya benim halime mi gülüyorsun?) der.» Hadisin ravisi İbn Mes’ûd şöyle dedi: Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-’in gerideki dişleri belirinceye kadar tebessüm ettiğini gördüm. Sonra şöyle buyurdu:«İşte cennetliklerin en aşağı seviyesinde bulunan adamın derecesi budur.»
[Sahih Hadis] - [Müslim rivayet etmiştir - Muttefekun Aleyh]
Bu hadiste, Allah -Azze ve Celle-'nin rahmetinin genişliğinin, kereminin ve cennet ehlinin makamının beyanı vardır. Öyle ki cennet ehlinin en alt menzilesinde olanlar dünyadaki hangi melik olursa olsun, onun mülkünden kat kat daha fazla nimetlerle nimetlenir.
Tercüme:İngilizceFransızcaİspanyolcaUrducaEndonezceBoşnakçaRuscaBengalceÇinceFarsçaTagalogHintliSinhalaKürtPortekizce
Tercümeleri GörüntüleDaha Fazla
- Hadis: «Kim Allah’tan başka hakkıyla ibadete layık hiçbir ilâh olmadığına, Allah’ın bir olduğuna ve O'nun bir ortağı olmadığına, Muhammed -sallallahu aleyhi ve sellem-'in O'nun kulu ve rasûlu (elçisi) olduğuna, aynı şekilde İsâ -aleyhisselam-’ın da Allah’ın kulu ve elçisi olup Meryem'e ulaştırdığı kelimesi ve kendisinden bir ruh olduğuna, aynı şekilde Cennet ve Cehennem'in hak olduğuna şehâdet ederse, her ne amel üzere olursa olsun Allah, onu Cennet'ine koyacaktır.»
- Hadis: «Kim, Allah'ın karşısına O'na hiçbir şeyi şirk koşmadan çıkarsa Cennet'e girer. Kim de şirk koşarak Allah'ın karşısına çıkarsa o, Cehennem'e girer.»
- Hadis: "Kim bana iki çenesi arasındaki (dili) ile iki bacağı arasındaki (üreme organını haramdan) koruma sözü verirse, ben de ona cennet sözü veririm."
- Hadis: «Cennet size, ayakkabınızın bağından daha yakındır. Cehennem de öyledir.»
- Hadis: «Büyük günahlardan kaçınıldığı sürece, beş vakit namaz, iki cuma ve iki ramazan, aralarında işlenen günahlara kefaret olur.»
- Hadis: «Cehennem, nefse hoş gelen şeylerle kuşatılmış; cennet ise, nefsin istemediği şeylerle çepeçevre sarılmıştır.»
- Hadis: «Bir kimse darda bulunan borçluya mühlet verir veya borcunun bir kısmını ya da tamamını bağışlarsa, Allah, o kişiyi Allah'ın gölgesinden başka gölge bulunmayan kıyamet gününde arşının altında gölgelendirir.»
Cehennem’den En Son Çıkan Mümin
Cehennem’den çıkış var mıdır? Günah işleyen müminler Cehennem’de ebedi mi kalacak, yoksa cezaları bittikten sonra Cennet’e girebilecekler mi? Cehennem’den en son çıkan müminin hikayesi
Îman nîmetine kavuştuğu hâlde, üzerinde günah lekeleri bulunan kimseler, temizlenmek için bir müddet Cehennem’e giriftâr olurlar. Bu kimseler, ya af ve şefaatle veya cezaları bittikten sonra Cehennem’den kurtulup Cennet’e nâil olacaklardır.
CEHENNEM’DEN ÇIKANLAR
Nitekim PeygamberEfendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- şöyle buyurmuşlardır:
“…Mü’minler, Cehennem’den kurtulunca, orada kalan din kardeşlerinin kurtulması için Cenâb-ı Hakk’a ısrarla yalvarıp yakarır, yüksek sesle duâ ederler. Nefsim yed-i kudretinde olan Allâh’a yemin ederim ki; sizden hiç kimse, borçlusundan alacağını tam olarak alabilmek için, mü’minlerin kıyâmet günü Cehennem’deki kardeşlerini kurtarmak maksadıyla Allâh’a yalvarmasından daha büyük bir hırsla mücâdele edemez. Onlar:
«−Ey Rabbimiz! (Cehennem’de kalan kardeşlerimiz) bizimle birlikte oruç tutar, namaz kılar ve haccederlerdi!» diye ısrarla niyazda bulunurlar.
Bunun üzerine kendilerine:
«−Haydi, tanıdıklarınızı çıkarın; bundan böyle onların sûretleri Cehennem’e haramdır.» denilecek.
Onlar da, kimi bacaklarının yarısına kadar, kimi dizlerine kadar ateşe dalmış pek çok kimseyi Cehennem’den çıkaracaklar. Sonra:
«−Ey Rabbimiz! Sen’in bize çıkarmayı emir buyurduğun kişilerden Cehennem’de kimse kalmadı.» diyecekler.
(Fakat Hak Teâlâ Hazretleri:)
«−Dönün, kalbinde dinar ağırlığında hayır olan her kimi bulursanız onu da çıkarın!» buyuracak.
Bunun üzerine yine pek çok kimseyi çıkaracaklar. Sonra (tekrar):
«−Yâ Rabbi! Sen’in emir buyurduğun kimselerden tek bir kişi bile bırakmadık.» diyecekler.
Hak Teâlâ Hazretleri:
«−Geri dönün! Kalbinde yarım dinar miktarı hayır olan her kimi bulursanız onu da çıkarın!» buyuracak.
Yine pek çok insanı çıkaracaklar. Sonra:
«−Yâ Rabbi! Sen’in emir buyurduğun kimselerden Cehennem’de tek bir kişi bile bırakmadık.» diyecekler.
Hak Teâlâ Hazretleri yine:
«−Geri dönün! Kalbinde zerre miktarı hayır olan kimi bulursanız onu da çıkarın!» buyuracak.
Yine birçok kimseyi çıkaracaklar. Sonra:
«−Yâ Rabbi! Cehennem’de hiçbir hayır (sahibi) bırakmadık.» diyecekler.”
Hadîs-i şerîfi rivâyet eden Ebû Saîd el-Hudrî -radıyallâhu anh- buraya gelince şöyle der:
“Eğer bu hadis hususunda beni tasdik etmiyorsanız, Hak Teâlâ Hazretlerinin:
«Şüphe yok ki Allah zerre kadar haksızlık etmez. (Kulun yaptığı iş, eğer bir kötülük ise, onun cezasını adâletle verir.) İyilik olursa onu katlar (kat kat artırır), kendinden de büyük mükâfat verir.»[1] âyetini okuyuverin!”
Yine bu hadîs-i şerîfin devamında Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- sözlerine şöyle devam ettiler:
“Mü’minlerin, Cehennem’de hiçbir hayır (sahibi bırakmadık) demeleri üzerine Allah -azze ve celle- Hazretleri:
«−Melekler şefaat etti, peygamberler şefaat etti, mü’minler de şefaat etti, (o hâlde) Erhamu’r-Râhimîn’den başka şefaat edecek kalmadı!» buyurur ve Cehennem’den bir avuç insan alır. (Bununla) Cehennem’den, (sadece îmânı olup) hiç hayır işlememiş, âdeta kömüre dönmüş birtakım insanları çıkarır ve onları Cennet yolları üzerinde olup «Hayat Nehri» denilen bir nehre atar. O nehirden onlar, selin getirdiği millerin içinde biten ot gibi çıkarlar.
Görmüyor musunuz, sel atıkları içinde biten ot; taş altında da, ağaç altında da biter. Güneş’e bakan tarafı bir parça sarımtırak ve yeşilimtırak olur. Gölgede kalan tarafı ise bembeyaz kalır.”
Bu son söz üzerine ashâb-ı kirâm:
“−Yâ Resûlâllah, gâliba Siz çölde çobanlık yapmışsınız?!” dediler.
Resûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- sözlerine devamla:
“Artık Hayat Nehri’nden boyunlarında inciden gerdanlıklar olduğu hâlde çıkarılırlar. Cennetlikler onları (bu alâmetle) tanırlar ve:
«İşte işlenmiş bir amelleri ve takdim ettikleri bir hayırları olmaksızın Allâh’ın Cennet’e koyduğu, Allâh’ın âzatlıları bunlardır!» derler.
Sonra Allah Teâlâ Hazretleri:
«−Cennet’e buyurun, (orada) gördüğünüz her şey sizindir.» buyurur.
Onlar da:
«−Ey Rabbimiz! Şu âlemde hiç kimseye vermediğin ihsânı bize lûtfettin!» diyerek şükranlarını arz ederler.
Bunun üzerine Hak Teâlâ Hazretleri:
«−Size bundan daha üstün bir atiyyem var!» buyurur.
Cennetlikler:
«−Ey Rabbimiz! Bundan daha üstün ne olabilir?» derler.
Hak Teâlâ Hazretleri:
«−Benim rızâm!.. Bundan böyle ebediyyen size gazaplanmayacağım!» buyurur.” (Müslim, Îmân, )
VARILACAK YERLERİN EN KÖTÜSÜ
Unutulmamalıdır ki, din bir bütündür. Hayatın her safhasını tanzim eder. Dolayısıyla da bazen yaşanıp bazen terk edilemez, ömrün hiçbir ânında ihmâle gelmez. Aksi takdirde kişinin bu dînî eksikliği kendisine günah olarak yazılır ve -Allah korusun- Cenâb-ı Hakk’ın affı veya O’nun izniyle şefaat söz konusu olmadıkça, o eksikliğin sahibi Cehennem’de cezâsını çeker. Cehennem ise, âyet-i kerîmelerin ifâdesiyle; “varılacak yerlerin en kötüsü”dür.[2]
CEHENNEM’DEN EN SON ÇIKAN KİŞİ
Resûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz, Cehennem’den en son çıkan mü’minin Cennet’e kavuşmasını da şöyle haber vermişlerdir:
“…Nihayet Allah Teâlâ kulları arasındaki meselelerde hükmünü tamamladıktan sonra, Cehennem ehlinden, Allah’tan başka ilâh olmadığına şehâdet edenlerden (yani mü’minlerden) dilediklerini çıkarmayı murâd edince meleklere onları çıkarmalarını emreder. Melekler onları secde izlerinden tanırlar. Zira Allah Teâlâ, Cehennem’e, Âdemoğlu’nun secde izlerini yakmayı haram kılmıştır.
Melekler onları, kavrulup simsiyah olmuş vaziyette Cehennem’den çıkarırlar. Üzerlerine «Hayat Suyu» denilen bir su dökülür de sel uğrağında biten yabanî reyhan tohumları gibi hızla canlanırlar. İçlerinden birinin yüzü Cehennem’e dönük olarak kalır:
«‒Yâ Rabbi! Kokusu beni zehirliyor, alevi de yakıyor! Ne olur yüzümü Cehennem’den başka tarafa çevir!» der. Bu şekilde duâ etmeye o kadar devam eder ki nihayetinde Cenâb-ı Hak:
«‒İstediğini verirsem, sen başka bir şey daha istersin!» buyurur.
Kul:
«‒İzzetine yemin ederim ki hayır! Sen’den, bundan başka bir şey istemeyeceğim!» der.
Allah Teâlâ onun yüzünü Cehennem’den başka tarafa çevirir. Bir müddet sabreden kul dayanamayıp:
«‒Yâ Rabbi! Beni Cennet’in kapısına yaklaştır!» der.
Cenâb-ı Hak:
«‒Başka bir şey istemeyeceğine dâir söz vermemiş miydin? Yazıklar olsun sana ey Âdemoğlu! Ne kadar sözünde durmaz, ahdine vefâ etmez birisin!» buyurur.
O kul, bu şekilde duâ etmeye devam eder. Nihayetinde Cenâb-ı Hak:
«‒Bu istediğini verirsem başka bir şey daha istersin!» buyurur.
Kul:
«‒İzzetine yemin ederim ki hayır! Sen’den, bundan başka bir şey istemeyeceğim!» diyerek Allah Teâlâ’ya bu hususta pek çok ahitler, sözler ve mîsaklar verir. Bunun üzerine Allah Teâlâ onu Cennet’in kapısına yaklaştırır.
O kul, Cennet’in içindeki güzellikleri görünce, Allâh’ın dilediği kadar bir müddet sükût eder ama yine dayanamaz:
«‒Yâ Rabbi! Beni Cennet’in içine koy!» der.
Cenâb-ı Hak:
«‒Başka bir şey istemeyeceğine dâir söz vermemiş miydin? Yazıklar olsun sana ey Âdemoğlu! Ne kadar sözünde durmaz, ahdine vefâ etmez birisin!» buyurur.
O da:
«‒Yâ Rab! Beni mahlûkâtının en bedbahtı eyleme!» der ve bıkıp usanmadan duâ etmeye devam eder.
Bunun üzerine Allah Teâlâ ona güler (yani ondan râzı olur). Râzı olunca da Cennet’e girmesine izin verir.
Cennet’e girdiğinde o kula:
«‒Şunları şunları da iste!» diye (hatırlayamadığı ve bilmediği şeyler de hatırlatılır), o da ister. Sonra yine:
«‒Şunları şunları da iste!» denir. O da uzun uzun taleplerde bulunur. Nihayet bütün arzu ve istekleri bitince Allah Teâlâ ona:
«‒Bunların hepsi ve bir o kadarı daha hep senindir!» buyurur.”
Ebû Hüreyre -radıyallâhu anh-:
“Bu adam, Cennet’e en son giren kimsedir.” demiştir. (Buhârî, Rikāk, 52)
Diğer bir rivâyete göre, günahları veya hatâları sebebiyle Cehennem’e giren mü’minler, bir müddet azap gördükten sonra, Cenâb-ı Hak onları bir çeşit ölümle öldürür ki fazla azap çekmesinler. Yanıp kömür hâline geldikten ve Allâh’ın dilediği kadar orada mahpus kaldıktan sonra da şefaatle oradan çıkarılırlar. Cennet nehirlerine atılarak kendilerine tekrar hayat lûtfedilir.[3]
Dipnotlar:
[1] en-Nisâ,
[2] Bkz. el-Bakara, ; Âl-i İmrân,
[3] Bkz. Müslim, Îmân, ; İbn-i Mâce, Zühd,
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Ebediyet Yolculuğu, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan