Divan Teşkilatı Kim Kurdu
kaynağı değiştir]
Bazen bir eyalete ve bazen muhtelif eyaletlere ait olarak tutulmuşlardır. Bu defterlerde valilere, kadılara ve saireye hitaben yazılan hükümler bulunmaktadır. Aynı zamanda mühimme defterini tutan kişi de bu defteri tutan kişi aynıdır. İkisini de nişancı tutar ve defterdar belli aralıklarla kontrol eder.
Tahvil defterleri[değiştir Dîvân-ı Hümâyun
Başlığın diğer anlamları için Divan (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.
Alay Başçavuşu:Sadaret Alayında İnzibata Memur
Çavuşbaşı:Divan Çavuşları Amiri (Adalet Bakanı)
Beylikçi:Fermanların Yazıldığı Kalemin Amiri
Amedi:Dış İşleri Özel Kalemi Amiri
Büyük Tezkereci:Bakanlık Özel Kalemi AmiriDîvân-ı Hümâyun (Osmanlı Türkçesi: ديوان همايون), Osmanlı İmparatorluğu'nda yüzyıl ortalarından yüzyılın yarısına kadar en önemli yüksek karar organı. İmparatorluğun yıkılışına kadar varlığını korusa da yüzyıldan sonra önemini kaybetmiş ve yüzyılda II. Mahmud'un teşkilat reformuyla kabine sistemine geçilerek Divan-ı Hümayun sembolik hale gelmiştir. Sadrazam, kubbealtı vezirleri, Rumeli beylerbeyi, Rumeli ve Anadolu kazaskerleri, Rumeli ve Anadolu defterdarları, nişancı ve vezirlik rütbesine sahip olan yeniçeri ağası ve kaptan-ı derya'da divanın asli üyeleri arasında yer alırdı.[1]
Başlangıçta bir devlet dairesi olan divan, İran devlet geleneğinin de etkisiyle sonradan kurul biçimine dönüşmüştür. Devleti işlerinin görüşüldüğü asıl divan, Divan-ı Humayun haricinde, toplanış yerine ve amacına göre farklı isimler almıştır. Bunlar:[2]
- Ayak Divanı: Olağanüstü haller karşısında padişahın katıldığı divan toplantısı.
- Galebe Divanı: Yabancı ülke elçileri kabul edilir.
- Sefer Divanı: Vezir-i Azam sefere çıkarken toplanır.
- At Divanı: Sefer sırasında at üzerinde yapılır.
- Ulufe Divanı: Yeniçeri maaşları için toplanır.
- İkindi Divanı: Sadrazam konağında Divan-ı Hümayun’da yarım kalan işleri tamamlamak içindir.
Divan-ı Hümayun[değiştir kaynağı değiştir]
Genellikle küçük berat olarak tarif edilir. Vezir, beylerbeyi, sancakbeyi ve vilayet kadısı derecesine çıkmış, ilmiye sınıfı hariç olmak üzere, bütün devlet memuriyetlerine intisab edenlerin (girenlerin) veya kendilerine evkaftan vazife verilenlerin muameleleriyle meşgul olur ve kayıtlarını tutardı. Tahvil ve Rüûs kalemleri, bugünkü özlük işlerinin görevini yaparlardı.
Hademe:Sadaret Dairesi Hizmetkârı
Rüûs Halifesi:Zatişleri Kalemi Şefi
Kethüda Katibi:İç İşleri Bakanı Özel Kalem Müdürü
Vezir Mektupçusu:Sadaret Kalemleri Amiri
Reis Kesedarı:Dış İşleri Evrak Müdürü
Çavuş Kesedarı:Adalet Bakanlığı Evrak MüdürüTeşrifâtçılık Kalemi[değiştir
nest...
Dîvân-ı Hümâyun
Başlığın diğer anlamları için Divan (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.
Çavuşbaşı:Divan Çavuşları Amiri (Adalet Bakanı)
Beylikçi:Fermanların Yazıldığı Kalemin Amiri
Amedi:Dış İşleri Özel Kalemi Amiri
Büyük Tezkereci:Bakanlık Özel Kalemi Amiri
Dîvân-ı Hümâyun (Osmanlı Türkçesi: ديوان همايون), Osmanlı İmparatorluğu'nda yüzyıl ortalarından yüzyılın yarısına kadar en önemli yüksek karar organı. İmparatorluğun yıkılışına kadar varlığını korusa da yüzyıldan sonra önemini kaybetmiş ve yüzyılda II. Mahmud'un teşkilat reformuyla kabine sistemine geçilerek Divan-ı Hümayun sembolik hale gelmiştir. Sadrazam, kubbealtı vezirleri, Rumeli beylerbeyi, Rumeli ve Anadolu kazaskerleri, Rumeli ve Anadolu defterdarları, nişancı ve vezirlik rütbesine sahip olan yeniçeri ağası ve kaptan-ı derya'da divanın asli üyeleri arasında yer alırdı.[1]
Başlangıçta bir devlet dairesi olan divan, İran devlet geleneğinin de etkisiyle sonradan kurul biçimine dönüşmüştür. Devleti işlerinin görüşüldüğü asıl divan, Divan-ı Humayun haricinde, toplanış yerine ve amacına göre farklı isimler almıştır. Bunlar:[2]
- Ayak Divanı: Olağanüstü haller karşısında padişahın katıldığı divan toplantısı.
- Galebe Divanı: Yabancı ülke elçileri kabul edilir.
- Sefer Divanı: Vezir-i Azam sefere çıkarken toplanır.
- At Divanı: Sefer sırasında at üzerinde yapılır.
- Ulufe Divanı: Yeniçeri maaşları için toplanır.
- İkindi Divanı: Sadrazam konağında Divan-ı Hümayun’da yarım kalan işleri tamamlamak içindir.
Divan-ı Hümayun[değiştir kaynağı değiştir]
Genellikle küçük berat olarak tarif edilir. Vezir, beylerbeyi, sancakbeyi ve vilayet kadısı derecesine çıkmış, ilmiye sınıfı hariç olmak üzere, bütün devlet memuriyetlerine intisab edenlerin (girenlerin) veya kendilerine evkaftan vazife verilenlerin muameleleriyle meşgul olur ve kayıtlarını tutardı. Tahvil ve Rüûs kalemleri, bugünkü özlük işlerinin görevini yaparlardı.
Rüûs Halifesi:Zatişleri Kalemi Şefi
Kethüda Katibi:İç İşleri Bakanı Özel Kalem Müdürü
Vezir Mektupçusu:Sadaret Kalemleri Amiri
Reis Kesedarı:Dış İşleri Evrak Müdürü
Çavuş Kesedarı:Adalet Bakanlığı Evrak Müdürü