Sesteş Ne Demek

Türkçe dil bilgisi terimlerinden biri olan ve dil bilgisi kurallarında önemli bir yere sahip sesteş kelimesinin ne anlama geldiği araştırılıyor. Gündelik konuşma dilinde de sıklıkla denk geldiğimiz ve özellikle Türkçe öğrenirken bilgi sahibi olunması gereken konulardan biri olan sesteş kelimesinin anlamını, nerelerde kullanıldığını ve sesteş kelimeleri sizler için hazırladık. İşte sesteş kelimesi anlamı ve sesteş sözcükler…

SESTEŞ NE DEMEK?

Kelime anlamı olarak eş sesli anlamına gelen sesteş, yazılışları aynı faka anlamları farklı kelimeleri ifade etmek amacıyla kullanılmakta olan bir tanım sözcüğüdür. Kelimelerin sesteş olarak kabul edilebilmesi için sözcüğün her iki anlamının da temel anlam olması ve yazılışları ile okunuşlarının aynı anlam olması gerekmektedir. Kelimelerin biri gerçek diğeri de mecaz anlam taşıyorsa bu kelimeler için sesteş ifadesi kullanılmamaktadır.

Aynı fonetik bir söz dizimine sahip olan ama anlam olarak farklılık gösteren kelimeler için ifade edilen sesteş kelimeler, şiirde kullanılması durumunda cinas sanatı oluştururlar. Gerçek iki anlamı bulunan ve aynı şekilde yazılarak kullanılan sesteş kelimelerin yer aldığı, Cinas sanatı ile yazılmış olduğu şiirler, Türk Edebiyatı’nın en sevilen örnekleri arasında yer almaktadır.

TDK’YA GÖRE SESTEŞ NE ANLAMA GELİR?

Türk Dil Kurumu (TDK) sözlüğünde sesteş kelime için söylenişleri aynı, kökleri ve anlamları farklı olan kelimeler şeklinde bir tanımlama kullanılmıştır. Eş adlı ve eş sesli homonim tarzı sözcüklerde aynı anlamı karşılamaktadır.  

SESTEŞ KELİMELER HANGİLERİDİR?

Yazılış ve okunuş olarak aynı sesleri veren fakat anlam olarak farklılaşan kelimelere sesteş kelimeler denilmektedir. Dilimize yerleşmiş, geniş bir alanda kullandığımız anlamları farklı, yazılışları ve okunuşları aynı çok sayıda sesteş kelime bulunmaktadır. Sesteş kelime ve sözcükleri sizler için hazırladık:

• Yüz (sayı olan) , Yüz (organ) 
• Çay (bitki olan çay), Çay (akarsu) 
• El (organ), El (yabancı)
• Gül (gülümsemek), Gül (bitki, çiçek) 
• Kar (yağan kar), Kar (kazanç) 
• Ben (kişi), Ben (siyah nokta)
• Yol (ulaşım için kullanılan), Yol (yöntem) 
• Yaz (mevsim), Yaz (yazı yazmak) 
• Kır (kırsal bölge), Kır (beyaz) 
• Aşık (eklem kemiği), Aşık (tutkun, seven)
• Kuru (ıslak olmayan), Kuru (yavan)

• Yan (yanmak), Yan (taraf)
• Koy (bir yerden bir yere alıp koymak), Koy (küçük körfez) 
• Hal (pazar), Hal (durum)
• Yazma (baş örtüsü), Yazma (yaz kelimesinin olumsuzu) 
• Yüz (sayı), Yüz (organ)
• Al (kırmızı), Al (eylem)
• Adet (tane), Adet (gelenek, görenek)
• Yar (uçurum), Yar (sevgili)
• Hala (şimdiye kadar olan), Hala (babanın kız kardeşi) 
• Atlet (iç çamaşır), Atlet (atletizm ile uğraşan)
• Aç (açmak), Aç (Yemek yemesi gerekmek)