Pazartesi Yazıları
Anadolu Ajansı Haberciliği…
22 Haziran 2023 Perşembe 00:01Kemal Kılıçdaroğlu ve at ile it izi
19 Haziran 2023 Pazartesi 00:01“Cezaevinden Vip’e…”
15 Haziran 2023 Perşembe 00:01Zorba
12 Haziran 2023 Pazartesi 00:01“Türkiye’de bağımsız bir Merkez Bankası vardır”
08 Haziran 2023 Perşembe 00:01Kusursuz çürüme…
05 Haziran 2023 Pazartesi 00:01Fırsatlar (Opportunity)
01 Haziran 2023 Perşembe 00:01Geçmiş ve gelecek
29 Mayıs 2023 Pazartesi 00:01Hapishanede nasıl oy kullanılır?
25 Mayıs 2023 Perşembe 00:01Devlet operasyonu mu?
22 Mayıs 2023 Pazartesi 00:01Sıradan eğlenceler ve seçim
18 Mayıs 2023 Perşembe 00:01Bir dönem bitiyor…
15 Mayıs 2023 Pazartesi 01:06Bazılarının kaderi hep aynı…
11 Mayıs 2023 Perşembe 00:018 Mayıs
08 Mayıs 2023 Pazartesi 00:01“Canavarlar Zamanı…”
04 Mayıs 2023 Perşembe 00:01Alüminyumdan 1 Mayıs
01 Mayıs 2023 Pazartesi 00:01Saray nasıl taşlanır?
27 Nisan 2023 Perşembe 00:01Temel yanlış
24 Nisan 2023 Pazartesi 00:01Manşeti kim atar?
20 Nisan 2023 Perşembe 00:01Yazarınız yapay zekâ
17 Nisan 2023 Pazartesi 00:01Azeri milletvekilini nasıl kurşunladım...!!!
13 Nisan 2023 Perşembe 00:01Listedeki katiller
10 Nisan 2023 Pazartesi 00:01O Erdoğan, bu Erdoğan mı?
06 Nisan 2023 Perşembe 00:01Roboski ve Powertrans Şirketi
03 Nisan 2023 Pazartesi 00:01Ülke neden çöker, bina neden çöker?
30 Mart 2023 Perşembe 00:01Sinan Ateş cinayetinde Nazi selamı
27 Mart 2023 Pazartesi 00:01Mart’tan Mart’a
23 Mart 2023 Perşembe 00:01Kürtler, Aleviler ve Budistler
20 Mart 2023 Pazartesi 00:01Basın tarihi yazıyla beslenen küheylan…
16 Mart 2023 Perşembe 00:01Siyasetin okyanusları
13 Mart 2023 Pazartesi 00:01Mahkeme cinayet işler mi?
09 Mart 2023 Perşembe 00:01İntihar bombacısı
06 Mart 2023 Pazartesi 00:01Basın tarihi: Haluk Levent ve gitaristleri…
02 Mart 2023 Perşembe 00:01Deprem değil, faşizm öldürüyor
27 Şubat 2023 Pazartesi 00:01Besleme Basın Depremi
23 Şubat 2023 Perşembe 00:01“Türkiye Yüzyılı”
20 Şubat 2023 Pazartesi 00:01OHAL’de ölmek
16 Şubat 2023 Perşembe 00:01Cinayet şebekesinin erketeleri
13 Şubat 2023 Pazartesi 00:01Önce Bingöl Çeltiksuyu’nda öldüler…
09 Şubat 2023 Perşembe 00:01“Komara Demokratik”
06 Şubat 2023 Pazartesi 00:01“Bartu” yasak, “Zeli” de yasak…
02 Şubat 2023 Perşembe 00:01Escobar’ın Anayasası
30 Ocak 2023 Pazartesi 00:01“Ankaralılaşmak”, “Denktaşlaşmak”…
26 Ocak 2023 Perşembe 00:01Uluslararası sistem ve Erdoğan
23 Ocak 2023 Pazartesi 00:01Neo-Milli Güvenlik Kurulu…
19 Ocak 2023 Perşembe 00:01Türkiye Meksikalaşıyor
16 Ocak 2023 Pazartesi 00:01İliştirilmiş gazeteciler
12 Ocak 2023 Perşembe 00:01‘Pudra Cumhuriyeti’nde çip cinayeti
09 Ocak 2023 Pazartesi 00:01
Özgün ve yaratıcı düşünceyi öne çıkaran dersimizde her dönem öğrencilerimizin hazırladıkları metinleri bu sayfada yayımlayacağız. Öğrencilerimiz güzel bir Türkçe ve ilgi çekici bir anlatım ile yazdıkları yazılarında yeni bir söylem geliştirebilecekler. Aynı zamanda güncel kitaplar veya kültür / sanat etkinlikleri üzerine izlenimlerini özgürce ifade edebilecekler. Kişisel düşünce, duygu ve izlenimlerin açığa vurulduğu bu metinler web sayfamız aracılığıyla okurla buluşacak.
Öğrencilerimizin yazılarıyla şekillenen bu sayfa yeni üretimlere zemin hazırlamasının yanı sıra okurlarına güncel kültür / sanatı daha yakından takip etme olanağı sunacak.
Ayrıca tüm öğrencilerimizin yazılarına <stars.bilkent.edu.tr/turkce> adresinden ulaşılabilir.
Sümeyra Çelikoğlu / “Günlerimizin Üvey Çocuğu”
Hukuk / 2. Sınıf
“Ütü buharıyla harmanlanmış deterjan kokusunun tüm eve egemen olduğu, kulaklardan gitmeyen çamaşır makinesi gürültüsünün iç kararttığı ve çocukların âdeta ulusal banyo yapma günü olarak ilan edilen o malum gün: Pazar. Çevremi algılamaya başladığım ilk anlardan itibaren bu gün benim korkulu rüyam oldu diyebilirim. İnsanların ‘Pazartesi Sendromu’ olarak efsaneleştirdikleri bu vukuat bende pazar günleri gerçekleşiyor. Görünüşte hafta sonu tatiline dâhil gibi görünse de benim için hafta içi, üstelik diğer günlerden çok daha yorucu ve kasvetli.”
Yazının devamını okumak için buraya tıklayın
Rana Karababa / “Hayalimle Yüzleşme”
Elektrik ve Elektronik Mühendisliği / 2. sınıf
“Küçüklüğümün en sevdiğim oyunu, annemin aynalı gardırobunun önünde kendi akislerim üzerine kurulu olanıydı. Dolabın iki aynalı kapağını birbirine yaklaştırdıkça artan yansımalarımın sayısı bunu her yapışımda daha da heyecanlandırırdı beni. Her defasında önce muzipçe bir gülümsemeyle göz gezdirirdim her bir ayna görüntüme. Sonra gerçeklik yavaşça kaybolmaya başlar, aynadaki her bir Rana kendi hareketlerimden bağımsız bir şekilde dile gelip günlerini anlatmaya başlardı bana. Hepsinin anlattığı, birbirinden ilgi çekici olurdu.”
Yazının tamamını okumak için tıklayın
Onur Karabıçak / “Düşüş”
Uluslararası İlişkiler / 2.sınıf
“İnsan düşüyor. Sanki Âdem’den beri düşmek için yaratılmışız. Bir yerlere bağlanmak için gösterdiğimiz çaba bir çığ gibi büyüyor, yükseliyor omuzlarımızdan. Sonra paramparça cam sesleri… Ayakta kalmanın sorumluluğunu üstlenmiş herkes masallar diyarından çıktığında, ortada kalan ağır sorumluluk aslında çürük dişlerini gösteriyor en yanı başımızdakilerin. İnsan, bir daha düşmemeye çalışırken daha sert düşüyor. İşte burada geçmişe takılı kalma tuzağıyla birlikte zamanın tuzlu sularını yutuyorum. Düşmemek arzusu zihnimde geçmişin korkularını büyütürken, kendimi neye bağlayacağım sorusu bir çığ gibi beni savuruyor.”
Yazının tamamını okumak için tıklayın
Kardelen Nur Kaplıca / “Yazarın ‘Âmin’i”
Hukuk / 2. sınıf
“İnsanın kendiyle konuşması en büyük dualardan biri. Tanrıya yakardığımızdan daha çok kendimize yakarıyoruz belki hayat boyu. Koşarken nefes nefese kalınca üç kez ‘Haydi!’ der ya insan, bu kendine duasıdır aslında. Gözleri dolar da insanın, binlerce âmin gibi ‘Dur!’ der kendine. Bazen de ‘Durma, kalk!’ der üç kez. Üç kez dememiz bunun kutsallığından, tüm dilekler üçüncü dillenmede gerçekleşecekmiş gibi bir umut taşıyoruz herhâlde.”
.
Yazının tamamını okumak için buraya tıklayın
Mert Edgü / “Temmuz Dalgalarım ve Zavallı Çakıl Taşları”
Elektrik ve Elektronik Mühendisliği / 2. sınıf
“Oldum olası duygularımla nasıl mücadele edeceğimi pek bilememişimdir. Hafızamda yer etmiş erken çocukluk yıllarımın anılarında bile duygularımla hep bir nevi savaş içindeyim. Belki yetiştirilme şeklimdendir, belki de yaşantılarım beni sahille deniz arasında sıkışıp kalmış, dalgalarla bir oraya bir buraya savrulan bir çakıl taşı misali aşındırmıştır. Çıkıntılarımı, keskin yüzeylerimi, eğri taraflarımı yontup beni minik, parlak, pürüzsüz bir çakıl taşına dönüştürmüştür. Ah, ne güzeldir, ne şirindir değil mi o çakıl taşları! Sahili boylu boyunca süsleyen biblolar; binbir çeşit, renk renk, irili ufaklı…”
Yazının tamamını okumak için tıklayın
Tan Doğukan Gümüş / “Küçük Hikâyelerim”
Hukuk / 2. Sınıf
“Bir güne başlarken bir önceki günün muhasebesini yaptığımda hiç de göründüğü gibi çok kısa zaman diliminde geçen sıradan bir hayat kesiti olmadığını fark ettim. Saatlerin zamanı tarif eden dokusunda her anım, her yaşanmışlığım küçük hikâyelerime bir yenisini ekliyordu. Belki o an çok kısa süren bir olay ya da olgunun, derinlemesine incelendiğinde ne kadar çok anlatılması ve üzerinde durulması gereken olaylar silsilesine dönüştüğünü görebiliyorum. Ama her şeye takılmak bende saplantı hâline gelebilir ya da ruhum deliliğe düşebilirdi.”
Yazının tamamını okumak için tıklayın
Beyza Çubukcu / Gördüklerim ve Ötesi
Uluslararası İlişkiler / 3. Sınıf
“Anlamını yitirmeden önce zamanı yavaşlatıp gözden çıkardığım yerleri dolaşmaya gidiyorum. Bir başınalığımın beni götürdüğü yerdeyim. Geride bıraktığım ruhların bulunmaya ihtiyacı var. İnsan kendisini bulsa kurtulacakmış gibi kaybolduğu yerden. Arayıştayım. Aynılar dünyasında bir farklılık arıyorum. Yalnız kaldığım zamanlarda kafamın içindeki sesler susmak bilmiyor ama dıştaki çokça susuyor. Sustukça gözlemliyor, gözlemledikçe susuyor. Kayboluyor içimde bir şeyler, dışarıdakini keşfettikçe. Durmuyorum.”
Yazının tamamını okumak için buraya tıklayın
Babalar ve hazineleri
19 Haziran 2023
Biri babam, biri de oğlumun babası.
Dün Babalar Günü’ydü ve 2016’da yazdığım bu yazıyı buldum.
Sizinle ve tüm babalarla tekrar paylaşmak istedim.
Babalar Günü’nüz kutlu olsun.
İşte babalar ve hazineleri...
Bize bir gün bir hastane odasında rastladılar.
Pek romantik sayılmazdı ilk buluşmamız.
Kendime açtığım savaşlar
12 Haziran 2023
Yaptığı müzik elektronik diye adlandırılabilirmiş ve ikinci albümü “Aşk Yarası” sonrası dört sene, ‘bilinmeyen bir nedenle’ uzun bir ara vermiş.
Sonrasını biliyorsunuz: Kendime Açtığım Savaşlar...
ChatGPT’nin büyük ve okkalı bir yalan attığını düşünürsek, romantik bir yaklaşım.
İnsan aşk acılarıyla geçen dört yıl sonrası, kendine savaş açmaya karar verebilir...
ChatGPT’nin bazen ne kadar uydurukçu olabileceğini ve AI’lar kaypak çıktı filan gibi yarı şaka yarı ciddi yorumları bir kenara bırakırsak, ne güzel albüm ismi diye düşündüm.
İnsan kendine hiç savaş açmazmış ve açmamalıymış, hep şefkatle sarıp sarmalamalı, pamuklara sarmalıymış diye okuyup dururken, bu cephe benim hoşuma gitti. Savaş kelimesini sevmememe rağmen.
Hele savaş açmayı hiç sevmememe rağmen.
Umut dolu bir yazı daha
29 Mayıs 2023
Okuyunca, bu pazartesiden beklentimin de, dileklerimin de hâlâ aynı olduğunu gördüm.
Gördüm ki, umut hep vardı ve hep var olacak.
İşte 31 mart 2014’te yazdığım yazı:
Kötümser olamıyorum.
Beynimde kötümser düşünceleri oluşturacak ağlar, doğuştan kurulmamış.
Hiç su vermemişim o dikenli düşünce bitkilerine.
Bu yazıyı cumartesi gecesi yazıyorum.
Pazartesi bu köşede olabilmesi için, en geç pazar sabahı yollamış olmam gerekiyor.
Dışarısı ya da içerisi
1 Mayıs 2023
Biri dışarısı.
Doğanın ortası. Çağlayan bir nehrin yanı.
Bir çınarın gölgesi. Kuş seslerinin duyulduğu bir sabah.
Sabah çimenlerde çiy. Çıplak ayakla basılan toprak. Yağmurun altı. Dağın tepesi.
Batan güneşe doğru giden çamurlu yol.
Denizin kıyısı, denizin içi, denizin üstü.
Rüzgarın estiği bahçe. Ateşin yandığı kıyı. Çakıllar. Balıklar.
Hem dünyadaki herkese hem de hiç kimseye ait olan şeyler.
Büyükler olmasaydı, her şey çocukluk olsaydı
24 Nisan 2023
Her yere su kaydırakları, trambolinler, futbol sahaları ve koşacakları sonsuz kırlar koyarlardı.
Ağaçlara tırmanırlar, bütün kedileri severler ve bütün çikolataları yerlerdi.
Gökyüzünde her daim bir gökkuşağı asılı durur, isteyen ejderhaya, isteyen ‘unicorn’a binerdi.
Boyalar ve kağıtlar yol boyu isteyenleri beklerdi.
Yağmurda, su birikintilerinin oluşması beklenir, oluştuğu an içine hızlıca atlanırdı.
Gün boyu oyun, masal, güzel maceralı kitaplar, çizgi filmler izlenir, karınlar acıktığında patates kızartması ve dondurma yenirdi.
Okul olmayacağına göre pazartesi, salı, çarşamba, perşembe, cuma, cumartesi ve pazar (Kim zamanı 7 çocuklu bir dul yaptı da hepsine birer isim koydu zaten?) diye bir şeyin önemi olmazdı.
Her gün, güneşle başlayıp güneşle biten peş peşe yaşanmışlıklardan oluşurdu.
Hayatımda ilk defa bir kitap çevirdim
17 Nisan 2023
Zoe Tucker ve Zoe Persico’nun “Greta Devlere Karşı” kitabı.
Greta Thunberg’den ilhamla yazılmış, doğayı, dünyayı kurtarma hikâyesi.
Greta, “Küçücük bir çocuğum, ben neyi değiştirebilirim ki!” demeden, her gün okul çıkışı, hükümet binasının önüne gidip, ‘skolstrejk för klimatet’ (iklim krizi için okul grevi) yazan bir pankart açtı.
Amacı, yokmuş gibi davranılan koca bir file dikkat çekmekti: İklim krizine.
Madem büyükler susuyordu, dünyayı devralacak olan çocukların harekete geçmesinin zamanıydı.
Kitapta, insanların doğayı katletmesi ve yerine dünyayı nefessiz bırakan, iklimleri bozan, ısıyı artıran gazlar saçan fabrikalar ve araçlar inşa etmesinin sonucunda evsiz kalan hayvanlar, Greta’dan yardım istiyorlar.
Fakat küçücük bir kız çocuğu, bu dev makinelere ve haldır huldur ağaçları kesip, hayvanları yuvasından eden dev adamlara karşı ne yapabilir ki?
Bir zamanlar bir kız vardı
3 Nisan 2023
Sokaklardaki gece lambaları, bütün şehirler benimdi.
Yürümezdim, uçardım. Düşüncesizdim. Sabırsızdım. Dilime geleni söylerdim.
Balık gibiydim. Elinizde tutamazdınız.
Yunus gibiydim. Sıçrayışlarıma ancak uzaktan bakardınız.
Gözlerimden, nefesimden, suskunluğumdan şarkılar fışkırırdı. Neşemden, hüznümden, korkularımdan. Çocukluğumdan.
Kaldırımda yürürken bile, cebimden yere kelimeler düşerdi melodilere sarılmış.
Rengarenk giyinirdim. Üzerine bir de şapka takardım. Önlükler boyardım.
Ayakkabılarım uymazdı elbiselerime.
Siz hiç haiku okudunuz ya da yazdınız mı?
27 Mart 2023
17 hece, 3 satırdan oluşan, 5-7-5 hece düzeniyle yazılı, dünyanın en kısa şiirleri.
Öyle kolay değil yazması. Şakacı ama hüzünlü olacak.
Doğayla bir olup, an’a hayret barındırması ve mevsimi de bize sezdirmesi gerekiyor.
İlk iki satırında o an orada gördüğünüz, hissettiğiniz ya da duyduğunuz bir şeyi anlatıyorsunuz.
Üçüncü satırda şaşırtıyorsunuz. Üçüncü satır önemli.
Hem hayreti olacak, hem de beklenmedik bir şey gelecek.
Mesela, Yosa Buson’un “ay batıya uzanırken / doğuya kayıyor / gölgesi çiçeklerin”de olduğu gibi.
Kobayashi Issa