Dede Korkut 3 Sınıf
eğitim-öğretim yılı 3. sınıf Türkçe MEB ve Gizem Yayıncılık tarafından hazırlanan ders kitaplarında yer alan dinleme metinleri (sesli metinler) ve izleme metinleri (videolar) tema tema ayrılarak aşağıda verilmiştir.
3. Sınıf Türkçe Dinleme Metinleri &#; MEB
3. Sınıf Türkçe MEB kitabındaki dinleme / izleme metinlerini, aşağıdaki listeden metnin ismine tıklayarak dinleyebilir / izleyebilir veya indirebilirsiniz.
İNDİR
3. Sınıf Türkçe Dinleme Metinlerinin Tümü (MEB)
3. Sınıf Türkçe Dinleme Metinleri &#; Gizem Yayıncılık
4. Sınıf Türkçe Gizem Yayınları kitabındaki dinleme / izleme metinlerini, aşağıdaki listeden metnin ismine tıklayarak dinleyebilir / izleyebilir veya indirebilirsiniz.
İNDİR
3. Sınıf Türkçe Dinleme Metinleri &#; YAZILI METİNLER (.pdf)İNDİR
3. Sınıf Türkçe Dinleme Metinlerinin Tümü (Gizem)
3. SINIF TÜRKÇE DERS KİTABI
Giriş[değiştir kaynağı değiştir]
Hikâyelerin hepsinin bir toyla (eğlenceyle) başlaması eski bir Türk geleneğinin göstergesidir. Çocuklara ad verilirken yaptıkları işin gözetilmesi de eski bir Türk geleneği olarak kabul edilmelidir. Örneğin Boğaç Han, ismini boğayı öldürmesiyle almıştır.
Toy etme: Oğuzlar mühim konularda karar vermek için toplantı yaparlardı.
Kudretli Oğuz beylerini hep çağırdılar evlerine getirdiler. Ağır misafirlik eylediler.
İçerik[değiştir kaynağı değiştir]
Dede Korkut Kitabı, destansı Oğuz hikâyelerinin mecmuasıdır.[5] İçerdiği on iki hikâyenin büyük bölümü ilk defa X.-XI. yüzyıllar arasında Oğuzların eski yurdu olan Seyhun nehri boylarında ortaya çıkmış, XI. yüzyılda Oğuzlar’ın Kuzey İran, Güney Kafkasya ve Anadolu’yu ele geçirmeleri ile Yakındoğu’ya gelmiştir. “Alpamış” olarak da bilinen Bamsı Beyrek hikâyesi ise V.-VI. yüzyıllara kadar tarihlenmektedir.[6]
Hikâyelerin çoğu Doğu ve Güneydoğu Anadolu’nun iki büyük nehri Amıt suyu (Dicle) ve Aras nehrinin kollarından Kara Dere, Dereşam Suyu civarında geçer. "Kanlı Koca Oğlu Kan Turalı Boyu” hikâyesinde Trabzon çevresi net bir şekilde tasvir edilir.[6]
Hikâyelerinin yazıya geçirildiği tarih olarak XV. yüzyılın ikinci yarısı kabul edilmektedir. Kars, Erzurum civarında hüküm süren Akkoyunluların bu destanları yazıya geçirttiği tahmin edilmektedir.[6]
Destan döneminden halk hikâyeciliğine geçiş döneminin en önemli ürünü Dede Korkut Hikâyeleridir. Hem şiir hem de düzyazı biçiminde yazılmıştır. Olay içeren yerler düzyazı, duygu içerikli yerler şiir şeklinde yazılmıştır.
Eserde nazım ve nesir bir arada verilmiştir. Dili Âzerî lehçesinin özelliklerini göstermekle birlikte bugünkü Azerî lehçesiyle karşılaştırıldığında bütün dil özelliklerinin bu lehçeye ait olmadığı görülür. Gereksiz edebiyat süsleri bulunmayan, kısa, yalın ifadelerle örülmüş, yapmacıksız, özensiz bir üslûp hâkimdir.[7]
Yer yer dünya mitoloji ve folklorik metinleri ile benzerlikler gösteren kısımlar mevcuttur.[8]
Eserin günümüze ulaşan üç adet el yazması mevcuttur. Biri yüzyılda Dresden’de, diğeri yüzyılda Vatikan'da, üçüncüsü ise yüzyılda Kazakistan'da bulunmuştur.[9]