Intibah Olay Örgüsü

• Babasının ölümü üzerine Ali Beyin bunalıma girmesi...
• Annesinin onu arkadaşlarıyla Çamlıca'ya göndermesi...
• Ali Beyin Çamlıca'da Mahpeyker ile karşılaşması ve ona  aşık olması...
• Ali Bey’in Mahpeyker’i görmek için her gün Çamlıcaya’ya gitmesi...
• Mahpeyker'in nasıl bir kadın olduğunun anlatılması...
• Ali Bey ve Mahpeyker’in gizli gizli buluşmaları...
• Mahpeyker’in Ali Beyi ikna etmek için türlü yollar denemesi...
• Mahpeyker’in Ali Beyden intikam alma planları yapması...

Muhteva (içerik) bilgisi

Ana fikir : Karşılaştıkları olaylar hakkında derinlemesine değerlendirme yapmadan karar veren insanlar çoğu zaman yanlış yaparlar. Ve ne yazık ki bu karardan dönmeleri de çok zor olur. Genellikle son pişmanlık fayda vermez.

Alınacak dersler :

• Güvendiğimiz insanları iyi tanımamız lazımdır.
• Sevdiğimiz insanları seçerken çok dikkatli olmalıyız.
• Kalbimizin sesini dinlerken beynimizin de sesini dinlemeliyiz.
• Aşık olunmaması gereken kişilere aşık olanların hayatları alt-üst olur.
• Seçimlerimiz yaparken sonuçlarını göz önünde bulundurmalıyız.
• Kaybedecek bir şeyi olmayanlar hiçbir şeyden korkmazlar
• Düşünerek karar vermeliyiz.
• Bir anlık zevkler uğruna hayatımızı karartmamalıyız.

Olayın kişileri ve tahlilleri :

Olayın geçtiği mekanlar:

Tabiat veya gezinti yeri olarak adlandırabileceğimiz Çamlıca bir dış mekân örneğidir.

Romanda dış dünyayı temsil eden en önemli mekân ise olayların başladığı ve gerçekleştiği yer olan Çamlıca’dır. Bilindiği üzere Tanzimat dönemi yazarlarını romanı kurgularken zorlayan durumlardan biri kadın ile erkeği bir araya getirmenin yarattığı güçlüktür. Bunun için ortak bir bağa veya mekâna ihtiyaç duyulmakta bu sebeple çoğu kez efendi-köle veya akrabalar arasındaki ilişkilerden yola çıkılmaktadır. Bu anlamda Çamlıca vb. mesire yerleri kadın ve erkeğin rahatça görüştüğü bir yer olmasa da bir araya gelebildiği bir mekân olması

bakımından önemlidir. Dolayısıyla bir sosyalleşme aracı olan benzeri yerler romanı kurgularken yazarlar için mekân olmanın ötesinde kurtarıcı bir işlev yüklenirler.  
Çamlıca bu anlamda romanda hayatî bir göreve sahiptir. Mahpeyker ile Ali Beyin karşılaşmaları, tanışmaları, Mahpeyker’in gerçek kimliğinin ortaya çıkması ve ilk tartışmaları hep bumekânda ve bu mekân sayesinde gerçekleşir. Romanda mekân,  olayların gerçekleştiği yer olmanın dışında olayları tetikleyen veya olayların gidişatını belirleyen önemli bir unsurdur.

Örneğin, Mahpeyker’in gerçek kimliğinin ortaya çıkışında veya Dilâşup ile ilgili dedikoduların Ali Bey’e iletilip genç kadının gözden düşürülmesinde mekân böyle bir işlev yüklenir. Dolayısıyla Çamlıca yazar için önemli bir yardımcı, roman içinse önemli bir kahramandır. Ali Bey açısından ise hem birleştirici hem engelleyicidir.

Yazar, olayların gelişiminde önemli bir işlev yüklenecek olan bu kahramanı bir an önce okuyucusuna tanıştırmanın telaşıyla romana Çamlıca’yla veya mekân tasviriyle başlar. Mekânın bu şekilde kullanımı Çamlıca açısından bir çeşit erken anlatımdır. Başka bir deyişle yazar, Çamlıca’nın önemini bize baştan hissettirir. Ayrıca yukarıda da belirtildiği üzere Ali Bey dış dünyayla teması sınırlı olan bir gençtir. O da tıpkı Çamlıca tepesi gibi şehre dolayısıyla hayata dışardan, uzaktan bakmaktadır. Bu haliyle Çamlıca, Ali Bey’in hayatın dışındalığının veya tecrübesizliğinin de ifadesidir.

Çamlıca, Tanzimat nesliyle özdeşleştirilerek yüceltilmektedir. Oysa ki Çamlıca romanda bunun tam tersi bir anlama sahiptir. Mekân her ne kadar “firdevs-i a’lânın yere inmiş bir kıt’ası” (Namık Kemal, 2000, s.7)  yani cennetten bir parçaymış gibi tasvir edilse, önemli olayların gerçekleşmesine sebep olan ve aynı zamanda onlara mekân olan bir yer olsa da aslında yazarın gözünde olumsuz bir anlama sahiptir. Çünkü tüm kötülüklerin başlangıç yeri ve sebebi Çamlıca veya onun gerisinde yatan batılı zihniyettir. Yine aslında tüm kötülüklerin sebebi olan Ali Bey de Felatun Bey ve Bihruz’da olduğu kadar vurgulu ifade edilmese de Batılılaşmış bir züppedir. Tüm budalalıklarıyla babasının kendisine emanet etmiş olduğu yuvayı veya evi yok etmiştir.

İntibah, Türk Edebiyatı tarihinde ilk edebi roman olarak değerlendirilir. Romanda romantizm akımının etkisi görünür. Özellikle romanın başında yer alan uzun Çamlıca tasviri, romantizm etkisinin örneklerindendir.

Intibah Tanzimat dönemi eseri mi?

Türk edebiyatının ilk edebî romanı sayılan İntibah, Namık Kemal’in romantizm akımının etkisiyle kaleme aldığı bir eserdir. Kemal, bu eseri Tanzimat Dönemi’nde Kıbrıs’a sürgün edildiğinde yazmıştır.

Intibah Neden ilk edebi roman?

Pişmanlık, aşk, kıskançlık, ayrılık gibi temaların yoğun bir şekilde ele alındığı İntibah, Türk edebiyatında ilk edebi romanı olarak bilinmekle birlikte Türk edebiyatında teknik anlamda tam olgunlaşmamış roman türünün ilk örneklerindendir.

Mahpeyker ve Dilaşup hangi roman?

İntibah: Namık Kemal’in eseridir. İlk edebî roman olarak kabul edilir. Ali Bey, Mahpeyker’e aşık olur. Bu kötü kadından Dilaşup ismindeki cariye sayesinde uzaklaşır.

Intibah romanın teması nedir?

İntibah Kitabı Konusu ve Ana fikri

İntibah romanında aşk, kıskançlık, ayrılık, pişmanlık gibi temalar yoğun bir şekilde işlenmektedir. İntibah romanında Ali Bey’in bir hayat kadını olan Mahpeyker ile bir cariye olan Dilaşub arasındaki aşk üçgeni anlatılır.

Intibah hangi bakış açısıyla yazılmıştır?

BAKIŞ AÇISI VE ANLATICI

İntibah romanı, her şeyi bilen ilahi/hâkim bakış açısına sahip yazar anlatıcı ile kaleme alınır. Olayların dışında durarak, fiilen olaylar içerisinde yer almayan anlatıcı, gören konumunda yer alır.

Intibah hangi edebiyat döneminde yazılmıştır?

İntibah diğer adlarıyla Son Pişmanlık veya Sergüzeşt-i Ali Bey, Namık Kemal’in, ilk kez 1876’da yayımlanan bir romanı. Namık Kemal, İntibah romanını 1873-1876 yılları arasında sürgünde bulunduğu Kıbrıs’taki Magosa Kalesi’nde kaleme almıştır.

Ilk edebi roman ne demek?

İlk edebi romanımızın adı “Taaşşuk-ı Talat ve Fitnat” olarak bilinmektedir. Tüm edebiyat yetkililerince bu roman ilk edebi roman olarak kabul edilmiştir. Eser, Fitnat Hanım ile Talat Beyin aşkını konu edinmektedir.

Edebi roman ne demek?

Edebi roman, dili yazınsal özellikleri öne çıkacak şekilde kullanan romanlara verilen addır. Edebiyatçılar için dil çok önemlidir, yeni bir dünya yaratmalarını sağlayan malzemedir. Nasıl ki resim, boyasız ve tuvalsin; heykel taşsız olmazsa roman da dil olmadan düşünülemez.

Eylül röportaj mıdır?

Mehmet Rauf, 1 Haziran 1919 tarihli “İnci” dergisinde yayımlanan röportajında “Eylül” romanını yazmaya hazırlandığı dönemde ruh durumunu böyle özetlemektedir. Röportajın arka yüzünde ise “Eylül”ün yazılışı hikâye edilmektedir.

Mahpeyker hangi kitapta geçer?

İntibah ya da diğer adıyla Sergüzeşt-i Ali Bey, Namık Kemal’in, ilk kez 1876’da yayımlanan bir romanıdır. Romanda iyi yetişmiş Ali Bey’in, uygunsuz bir kadın olan Mahpeyker’e aşık olması ve bu aşkın Ali Bey’e maddi ve manevi olarak yıkım şeklinde sonuçlanması anlatılır.

Eylül kitabını kim yazdı?

Eylül’ün kitap halinde ilk basımı 1901 yılında yapılmıştır. Mehmet Rauf’un en önemli eseri sayılan Eylül, zamanın ilk psikolojik eseri olarak kabul edilir

Namık Kemal intibah ne anlatıyor?

İntibah romanında Ali Bey’in Mahpeyker adlı bir kadına aşık olması ve sonrasında hem ailesiyle hem de yakın çevresiyle yaşadığı sorunlar anlatılır. 136 sayfadan oluşan kitap, Türk edebiyatının ilk edebi romanı kabul edilir.

Intibah romanı olay örgüsü nedir?

İntibah’ın Olay örgüsü:

Babasının ölümü üzerine Ali Beyin bunalıma girmesi Annesinin onu arkadaşlarıyla Çamlıca’ya göndermesi Ali Beyin Çamlıca’da Mahpeyker ile karşılaşması ve ona aşık olması Ali Bey’in Mahpeyker’i görmek için her gün Çamlıcaya’ya gitmesi

Intibah romanında temel çatışma nedir?

İlk Edebî Roman İntibah’taki Ebedî Çatışma: Kadın Psikolojisi, Anneden Kopma ve Oğlun Bireyleşme Mücadelesi. İlk Edebî Roman İntibah’taki Ebedî Çatışma: Kadın Psikolojisi, Anneden Kopma ve Oğlun Bireyleşme Mücadelesi Arş.

İntibah diğer adlarıyla Son Pişmanlık veya Sergüzeşt-i Ali Bey, Namık Kemal‘in, ilk kez 1876’da yayımlanan bir romanı.

Namık Kemal, İntibah romanını 1873-1876 yılları arasında sürgünde bulunduğu Kıbrıs’taki Magosa Kalesi’nde kaleme almıştır.

Yazar, romana “Son Pişmanlık” adını koymuştur. Döneminde yapılan yayınları denetleyen Maarif Vekâleti, romanın başlığını yazara danışmaksızın “İntibah: Sergüzeşt-i Ali Bey” (Uyanış: Ali Bey’in Macerası) olarak değiştirmiş, bazı kısımları sansürlemiştir. Romanın özgün metni bu nedenle günümüze ulaşmamıştır.

Karakterler:

• Ali Bey: Yirmi bir yaşında, İstanbullu bir genç adam. Babıâli’de kâtip olarak çalışmaktadır.
• Mahpeyker: Hafifmeşrep bir genç kadın.
• Dilâşûb : Genç, güzel, ahlaklı bir cariye.
• Fatma Hanım: Ali Bey’in annesi.
• Atıf Bey: Ali Bey’in çalışma arkadaşı.
• Mesut Bey: Atıf Bey’in dayısı.

İntibah, Türk Edebiyatı tarihinde ilk edebi roman olarak değerlendirilir. Romanda romantizm akımının etkisi görünür. Özellikle romanın başında yer alan uzun Çamlıca tasviri, romantizm etkisinin örneklerindendir.

Bununla birlikte, roman boyunca Osmanlı kültürüne de sıkça atıf yapılır, her bölümün başında Divan edebiyatı şairlerinden bir beyitin yer alması bu durumun örneklerindendir. Romanın konusu, Türk halk edebiyatının eski meddah hikâyelerinden “Hançerli Hanım”ın öyküsünden esinlenmiştir.

Romanın 1876 yılında yapılan ilk baskısı, Namık Kemal’in sürgünde olması nedeniyle, yazar adına yer verilmeden yapılmıştır. Cumhuriyetin ilânından sonra ise ilk kez 1944 yılında Latin harfleri ile baskısı yapılmıştır. Romanın bugüne kadar sayısız yayınevi tarafından sayısız baskısı yapılmıştır.

A. ESERİN ÖZETİ :

Varlıklı bir ailenin çocuğu olan Ali Bey, yirmi iki yaşlarında iyi bir eğitim ve öğrenim görmüş bir gençtir. Yalnız hayat tecrübesinden yoksundur. 19. yy’ın seçkin gezinti yerlerinden biri olan Çamlıca’da dolaşırken çok güzel bir kadınla tanışır. Kadının adı Mahpeyker’dir. Genç adam, ilk karşılaşmada ilgi duyduğu bu kadını derin bir aşkla sevmeğe başlar. Bu ilk tanışmadan sonra hemen her hafta Mahpeyker’le buluşmak üzere Çamlıca’ya gider. Oysa kadının kirli bir geçmişi vardır ve Ali Bey’in sevgisine layık değildir. Bu durumun farkında olmayan ve onu da kendisi gibi temiz bir sevda içinde hayal kuran genç adam, kısa zamanda eini ve işini ihmal etmeye başlar. Zamanla geceleri bile evine uğramadığı olur. Bir süre sonra ailesi, Ali Bey’in durumunu öğrenirler. Onu, zor kullanarak, bu durumdan kurtarmaktan çek, başka çarelere başvururlar. Delikanlının annesi oğlunu dış etki ve bağlardan kurtarmak için eve genç ve çok güzel bir cariye alır. Cariyenin adı Dilaşub’dur. Bu cariye temiz, saf, iyi ahlaklı bir gencecik kızdır. Annenin amacı, Ali Bey’in Dilaşub’u sevmesi, böylelikle yakasını sokak kadını Mahpeyker’den kurtarmaktır. Ne var ki, iyi düşünülmüş bu çare umulanı vermez; Ali Bey, Dilaşub’un dfarkında bile değildir. Her geçen gün çoğalan bir sevdayı Çamlıca’ya, Mahpeyker’e taşımaya devam eder. Aradan bir süre geçmiştir. Bir seferinde yine sevgilisine gidip onu evinde bulamayan Ali Bey, bir tesadüf v küçücük bir inceleme sonucu, onun nasıl bir kadın olduğunu öğrenir. Büyük bir sarsıntı geçirir. O, bu sarsıntılarla bocalarken, annesi ustalıkla Dilaşub’u yeniden karşısına çıkarır. Avunmak ihtiyacı ile yanan genç adam bu sefer genç, güzel cariye ile ilgilenir. Dilaşub da zaten çoktan beri Ali Bey’i sevmektedir. Evlenmeleri kararlaştırılır. Öte yandan Ali Bey’in kendisine uğramadığını gören ve sebebini araştıran Mahpeyker, durumu öğrenince büyük bir öfkeye kapılır; iki gençten intikam almaya karar verir. Birçok tanıdıkları aracılığı ile hazırladıkları iftiraları yağdırmaya başlar. Bu iftiraların ağırlık noktası, Dilaşub’un da, kendisi gibi, iffetsiz bir kadın olduğu şeklindedir. Ali Bey, kısa zamanda bu iftiraların etkisinde kalır. Onun karısına olan sevgisi zaten bir tesellinin ucuna bağlanmış bir düğümden ibaret olduğu için, çabucak kine ve düşmanlığa döner. Nihayet bir gün karısını adam akıllı azarlar, döver:bununla da yetinmez, genelevlerden birine kapatılmak üzere zavallıyı bir esirci tellalına satar. Esirci tellalı aslında Mahpeyker’in adamlarındandır. Dilaşub’u alıp doğru Mahpeyker’e götürür. Mahpeyker, paralı ve genç sevgilisini elinden almış olan mazlum kadını, kendisine bağlı evlerden birinde sermaye olarak kullanmaya başlar.

Üst üste uğradığı gönül kırıklıkları ve yaşadığı düzensiz hayat Ali Bey’in sağlığını sarsmıştır. Bunun sonucu olarak hastalanır. Oğlunun kötü bir sona gittiğini sezinleyen annenin de hastalığı artar; sonunda bu kahırlara dayanamayarak ölür. Ali Bey’e karşı olan kini bir türlü sönmeyen Mahpeyker, Dilaşub gibi onuda büsbütün mahvetmek kararındadır. Bu kararını gerçekleştirmek üzere bir plan düzenler:Ali Bey’i bir eğlenti evine çağıracak ve orada bir yolunu bulup öldürecektir. Kocasını her zaman sevmiş olan, hala da seven Dilaşub, bu planı öğrenir. Büyük zorluklarla, gizli yollardan ona haber salar, hakkındaki kötü hazırlığı kendisine bildirir. Bu habere önce inanmayan Ali Bey, gittiği evde durumun gerçekten de böyle olduğunu öğrenince bir yolunu bulup kaçar vekurtulur. Eşinin kurtuluşundan dolayı büyük bir mutluluk içine düşen Dilaşub, onun kaçarken bıraktığı paltosuna sarılır ve yatağına girer. Biraz sonra genç adamı öldürmekle görevli kiralık katil odaya girer. Karanlık odada göz yordamı ile aranırken, köşede palyolu birinin uyuduğunu görür; usulca yanına sokulup elindeki bıçağı kelbine saplar, kadıncağızı öldürür. Bu arada Ali Bey, karakola gitmiş birkaç emniyet görevlisi alarak yeniden eve dönmüştür. İçeri girip de Dilaşub’un kanlar içinde yüzen cesedini görünce çılgına döner. Tam o sırada dudaklarında zalim bir tebessümle, içeriye Mahpeyker girmektedir. Kendini kaybeden Ali Bey, Dilaşub’u öldürn bıçağı kapıp Mahpeyker’i delik deşik eder ve yanındaki emniyet görevlilerine teslim olur. Ali Bey; artık herşeyi, sağlığını, sevdiği kadını, şeref ve onurunu, servetini yitirmiş bir zavallı bir insandır. Bu büyük elemlerim havası içinde bir süre hapishane köşelerinde sürünür ve birgün tam bir hüsran içinde son nefesini verir.

3. MUHTEVA BİLGİSİ

A. ANA FİKİR :

Karşılaştıkları olaylar hakkında derinlemesine değerlendirme yapmadan karar veren insanlar çoğu zaman yanlış yaparlar. Ve ne yazık ki bu karardan dönmeleride çok zor olur. Genellikle son pişmanlık fayda etmez.

B. ALINACAK DERSLER :

· Güvendiğimiz insanları iyi tanımak gerekir.
· Sevdiğimiz insanları seçerken çok dikkatli olmalıyız.
· Kalbimizin sesini dinlerken beynimizin de sesini dinlemeliyiz.
· Aşık olunmaması gereken kişilere aşık olanların hayatları alt-üst olur.
· Seçimlerimizi yaparken sonuçlarını göz önünde bulundurmalıyız.
· Kaybedecek birşeyi olmayanlar hiçbir şeyden korkmazlar.
· Düşünerek karar vermeliyiz.
· Bir anlık zevkler uğruna hayatımızı karartmamalıyız.

B. OLAYIN KİŞİLERİ VE TAHLİLLERİ :

(1) FİZİKİ TAHLİLİ

ALİ BEY : Yirmi bir, yirmi iki yaşlarında yakışıklı bir delikanlıdır.Sarı benizli, kızların dikkatini toplayacak derece çekicidir. Mahpeyker’in ona vurulmasının tek sebebi de onun bu karşı konulmaz çekiciliğidir.

MAHPEYKER : Boyu posu gayet düzgün, siyahımsı samur saçlı, ince düz kaşlı, noktalı yeşil gözlü, çekme burunlu, ufacık ağızlı, kor dudaklı bir kadındır.

ATIF BEY : Aşağı yukarı Ali Bey’le aynı yaştaydı. Zarif biri olan Atıf Bey terbiyeli olduğu kadar düzgün giyimli ve bakımlı bir adamdır.

MESUT BEY : Ellili yaşlarda olan Mesut Efendi’nin şakkalarına aklar düşmüş, yüzünde çizgiler belirginleşmiştir.Terbiyesini dış görünüşüyle açığa çıkarır.

FATMA HANIM : Ali Bey’in annesi olan Fatma Hanım, özellikle kocasının ölümünden sonra iyice yaşlanmıştır. Ölmeden önce oğlunun mürüvvetini görmek ister.

ABDULLAH EFENDİ: Çok zengin olan Abdullah Efendi, Suriyeli bir Arap’tır.Yaşı yetmişi geçtiği halde kadın, kız peşinde koşmaktan kendini alamaz.Yüzüne bakılamayacak kadar suratsız, çirkin bir adamdır. Yüzü çiçek bozuğundan delik deşik, rengi zenci hurması denilecek drecede koyu esmerdir. Gözü de hastalıklardan dolayı hem pereli hem de çipildi.Alt kısmı frengiden dökülmüş çentik, yarım burnu; fırça yüzü görmemiş çürük dişleri; uyuz hayvan tüyü kadar seyrek bıyık ve sakalı, yüzünün korkunçluğunu bir kat daha arttırmaktadır.

DİLAŞUB : Vücudunun tüm güzellikleriyle tam bir melektir. Güzelliğiyle Ali Bey’i etkileyen Dilaşub; saçları sırma gibi sarı; alnı duru ve beyaz; tatlı mavi gözleri ve gülpembe yanaklarıyla çok çekici bir kadındır.

(2) RUHİ TAHLİLİ

ALİ BEY: Vatanımızın kültür merkezi olan İstanbul’da büyümüş, özel öğretmenlerden ders almış, çok muhteşem şekilde öğrenim görmüştür. O kadar ki; daha on yaşına bastığı zaman birkaç yabancı dil öğrenmişti. Ali Bey’in terbiyesine ve davranışlarına bakanlar kendisini adeta bir melek zannederlerdi. Fakat Ali fazlaca sinirli ve kanı oynak birisiydi. Bunun neticesi olan hiddetini, aldığı terbiye ve gördüğü şefkatli muameler sayesinde, herhangi bir şeye karşı lüzumundan fazla, adeta esirlik derecesinde düşkünlüğü hemen her halinden anlaşılırsı. Her neye merak sarsa, bütün işlerini bir yana bırakır, dünyayı unutur, sadece onunla meşgul olurdu. Bir şeyi arzu eder de gerçekleştirmesinde küçük bir engele rastlasa, arzusu ne kada önemli olursa olsun, onu gerçekleştirmek için en büyük fedakârlıktan çekinmezdi. Hatta ufak bir emeline ulaşamıyınca günlerce hastalanır; geceleri gizli gizli ağlardı.

MAHPEYKER : Terbiye ve ahlak bakımından Ali Bey’in tamamen zıddıydı. Alçak ve namussuz bir aileden yetişmiş; daha on dört, on beş yaşına gelmeden rezaletin her çeşidini öğrenmişti. Biraz okuyup yazma öğrendiği ve hemen bütün şahitlerini İstanbul’un tanınmış aşifteleriyle geçirdiği için şeytani zekası çok gelişmişti. İstediği adamı elde edip ona keyfinin istediği şekilde tahakküm ederdi. Son derece şehvet düşkünü olduğu için hoşlandığı erkekleri bin cilveyle hükmü altında tutmak ister ve bunu daima ustalıkla becerirdi. Yakışıklı erkekleri gerçekten severdi; fakat yılan bir adama nasıl sarılırsa bu da öyle sarılmak isterdi. Ve o erkeğin yalnız kendisine ait olmasını isterdi.

ATIF BEY : Ali Bey’in iş arkadaşı olan Atıf Bey en az Ali Bey kadar terbiyeli ve karakterli bir insandır. Kısa zamanda Ali Bey ile canciğer arkadaş ve sırdaş olmuştur. Fikirleri ve nasihatlarıyla Ali Bey’e yardımcı olmaya çalışmaktadır.

MESUT BEY : Atıf Bey’in dayısı olan Mesut Bey İstanbul’un her köşesine sokularak çeşitli olayların içinde yoğrulmuş, dünyanın kaç bucak olduğunu anlamış, tecrübeli bir adamdı. Kötülerin düşmanı iyilerin dostuydu.

FATMA HANIM : Oğlunu gayet terbiyeli ve olgun şekilde yetiştirmeye dikkat ederdi. Oğlunun başına gelebilecek en ufak kötülük onu mahfederdi. Özellikle Mahpeyker’e aşık olduktan sonra oğlunun geleceğinden şüphe eder olmuştu. Asıl isteği ölmeden önce hayırlısıyla oğlunun mürüvvetini görmekti.

ABDULLAH EFENDİ : Suriye’nin en alçak, en ahlaksı adamlarından biriydi.Ortak olduğu tüccarları batırarak çok para kazanmış, bin bir hile ve düzenbazlıkla servetini kat kat arttırmıştı.Mahpeyker’le tanıştıktan sonra ona büyük bir ilgi duymuştur.

DİLAŞUB : Bir cariye olarak Ali Bey’in evine girmiştir. Ali Bey’le evlendikten sonra iftiraya uğraması sonucu satılmış ve Mahpeyker’in eline düştükten sonra bin bir sıkıntı ve işkenceye göğüs germiştir. Aslında Ali Bey’i gönülden sevmektedir.

(3) SOSYAL TAHLİLLERİ

ALİ BEY : Babı-Ali’de kâtiplik yapan Ali Bey özellikle basının ünüyle tanınmış terbiyeli ve dürüst biridir.  Zor duruma düştüğünde babasından kalan mirası sayesinde geçinebilmiştir.

MAHPEYKER : Tam anlamıyla bir aşüftedir. Kendisinin bu aşüfteliği annesinden kalmadır. Küçük yaştan beri her türlü namussuzluğu ve ahlaksızlığı yapmıştır. Aklı fikri beğendiği erkeklerle birlikte olmaktadır.

ATIF BEY : İstanbul’un ileri gelen ailelerinden birinin çocuğu olarak yetişmiştir. Eğitimini tamamladıktan sonra Babı-Ali’ de kâtiplik yapmaya başlamıştır.

MESUT BEY : Olgun ve terbiyeli karakteriyle, çeşitli yönleriyle tanınmış, güvenilir bir insandır. Gayet tecrübeli olan Mesut Bey İstanbul’u, özellikle de Çamlıca’yı tüm yönleriyle bilmektedir.

ABDULLAH EFENDİ : Aşırı derecede zengin, bir o kadar da şerefsiz ve namussuzdur. Mısır’la yaptığı ticaret işleri sayesinde çok para kazanan Abdullah Efendi’nin yapamayacağı şerefsizlik ve adilik yoktur. Ondan her türlü kötülük beklenebilir.

TÜR BİLGİSİ: ROMAN

Edebi eserler insanla ilgili gerçekleri vermeye çalışırlar.Yazar, ister yaşadığı zamanla ilgili olayları ister, yaşamadığı olayları ele alsın, içinde yaşadığımız dünyadan aldıklarını kullanarak gerçeğe uygun bir dünya kurarlar. Gerçekler dünyasında aldıklarını kullanarak gerçeğe uygun bir dünyayı anlatan edebi eserlerin başında roman gelmektedir.

Roman, olayları anlamak ve anlatmak ihtiyacından doğmuş bir edebi türdür. Pek çok romancı, bir olayı değil, bir hayatı veya hayatın önemli bölümlerini anlatmayı amaç edinmiştir. Bu sebeple uzun bir hikaye olarak da tanımlanan romanda olaylar ve kişilerin sayısı fazla olmakta, karakterlerin incelenmesine, ruh çözümlemelerine daha çok yer ayrılabilmektedir. Bunlar aynı zamanda romanı hikayeden ayıran en önemli özelliklerdir. Romanda hikaye değil, hikayeler anlatılır. Karakterler, hareket ve olaylar zinciri olmadan bir hikayenin yazılması çok zordur. Romanlar geniş bir zaman dilimini içerir. Olayların öncesi ve sonrası da anlatılır. Genel olarak romanlarda da hikayelerdeki gibi plan uygulanır.

Serim: Yer, Zaman, kişi ve dekor gibi unsurlar anlatılır.
Düğüm: Olaylar düğümlenir, kişiler türlü yönleriyle ele alınır, okuyucu merakı yoğunlaştırılır.
Çözüm: Olayların düğümü çözülür, birtakım neticelere varılır.

Roman türleri : Romantik, realist, natüralist, psikolojik, polisiye ve tarihi olmak üzere roman türleri vardır.