Kuşu Altın Kafese Koymuşlar
orjinali ah vatanım die biten,ama piyasada cok fazla geyiği bulunan söylemin ilk kısmı
günümüz insanlarini gördükçe, kendisine imrendigim ve takdir ettigim bülbüldür. *
bülbülün altından iyi anladığı aşikar olan söylemdir.
ayrıca bülbüle de siktirip gitmesi söylenmeli bir an evvel.
egemenlerin bile fark etmediği bir söylem bu. yaşa dilediğin kadar..
"tuvalet nerde demiş" olarak devam ettiği de rivayet edilen atasözü giriş cümlesi.
(bkz: eşeğe altın semer vurmuşlar)
bülbülü altın kafese koymuşlar, 'ah vatanım' demiş ; sinirlenmişler bülbülü vurmuşlar, 'eşşek hoşaftan ne anlar' demişler.
yaaa. **
vatanı türkiye olmayan bülbülün üzerine odaklanan atasözünün birçok varyasyona sahip 2. yarısına rağmen sürekli sabit kalan ilk yarısı.
elinde olsa bokunu bile altın zıçacak olan, bülent ersoy görmemişliğine sahip kişiler
illede vatan şaşmaz demiş.
bu kafesin ayarı kaç? demiş.*
küçük altın kaç para demiş.
ekonimik sıkıntılarımının baş gösterdiği şu günlerde, ancak şöyle devam ettirebileceğim cümledir.
bülbülü altın kafese koymuşlar
sikerim vatanını demiş.
İnsan ne kadar da rahat içerisinde yaşarsa yaşaın, yediği önünde yemediği arkasında olursa olsun, tabiri caizse bir eli yağ da bir eli balda da olsa yine de kendi vatanında değilse rahat edemez. İçinde hep bir yabancılık duygusu barındırır.
"Bülbülü altın kafese koymuşlar ah vatanım demiş" atasözü insanların yaşadıkları memleket ne kadar gelişmiş olursa olsun, hayat şartları ne kadar iyi olursa olsun kendi vatanı kadar onu mutlu edemeyeceğini anlatmaktadır. Mesela hepimizin misafirliğe gittiği zamanlar olmuştur. Misafirliğe gittiğimiz ev en yakınımız olan amcamızın ya da dayımızın evi bile olsa kendi evimizdeki kadar rahat edemeyiz. Hep aklımızın bir köşesinde evimiz olur. Eve gidince şunu yapacağım, bunu yapacağım gibi düşünceler aklımızdan geçer. Bir ülkeye, bir millete ait olmak da bundan farksızdır. Gittiğiniz ülke ne kadar da iyi şartlar sunsa size çoğu zaman sefalet içerisinde yaşamış olsanız bile kendi memleketinize bir özlem duygusu duyarsınız.
İnsanlar doğdukları, büyüdükleri, atalarının dedelerinin yaşadığı yerleri, her karışında anıların koktuğu toprakları memleket olarak kabul ederler. Onları nereye götürürseniz götürün nasıl yaşatırsanız yaşatın kendi memleketlerini unutturamazsınız. Aynı ülke içinde bile doğup büyünen yerin önemi bir başkadır. Özellikle yaşlı insanlara dikkat edin yıllarının geçtiği köyünden bir türlü çıkmaz istemez. Kaloriferli lüks evlerde yaşatmak isteseniz bile onlar köyündeki yıkık dökük sobalı evi bırakıp da bir yerlere gidemez.