Gıkım Çıkmadı Sana

Abim hep "Eğer usanırsan, yorulursan, çıkmaza girdiğini hissedersen benim hep seninle olduğumu hatırla ve hiçbir şeyden korkma. Her daim arkanda duracak sana yardım edecek bir abin var. Bir alo kadar uzağındayım." Son zamanlarda üst üste gelen her şeyden çok yorulmuştum fakat abimin yanımda olduğunu hissedemiyordum. Arasam açabilir miydi ki? Açamazdı. Bunca şeye rağmen hayatıma devam etmek, yorulsamda dinlenmemek zorundaydım. Abim olsa böyle yapardı. O sıkıntısını, acısını kimseye belli etmezdi. Başkasının derdine koşardı. Bende şimdi tam olarak aynısı yapacaktım.

"Alptekin?" Serkan'ın yüzünde tam bir sıçma ifadesi vardı. Alptekin'in bu olaya karışmasından çok korkuyordu fakat artık anlatmak zorundaydı ve Alptekin kesinlikle karışacaktı.

"Anlatın dedim Serkan! Uzatma ve dökül." Serkan sıkıntıyla saçlarını karıştırdı. Yardım dilenircesine bana baktı, omuz silktim. Ne yapabilirdim ki? Duymuştu işte. Serkan derin bir nefes alıp bana anlattığı her şeyi bir bir Alptekin'e anlattı. Yaklaşık on beş dakikalık bir konuşmadan sonra Alptekin gözlerini masaya dikmiş bacağını sallayarak düşünüyordu.

"Böyle işte. Rahat durmayacağını bildiğimden sana bir şey anlatmadım. Keşke Nur'da öğrenmeseydi ama ona da anlatmak zorunda kaldım. Karışma Alptekin. Ben bu işi kendim çözeceğim, Nur senin de beni tehdit edecek bir şeyin kalmadıysa al şu paraları gözümün önünden. Kendi emeğinle bunca yıl biriktirdiğin parayı kabul edeceğimi düşünmen çok saçma. Üstelik hedefine bu kadar yaklaşmışken." Kaşlatım çatıldı. Ya kabul edecekti ya edecekti! Başka yolu yoktu. Tam ağzımı açacaktım ki Alptekin konuşmaya başladı.

"Kes sesini, sikerim ağzını! Bir yolunu bulacağız, bir şekilde halledeceğiz bu mevzuyu. Sakın bana bir daha karışma deme Serkan. Karışacağımı çok iyi biliyorsun, boşu boşuna kendini yorma kardeşim. Ayrıca sen de al o paraları Nur, onlar senin. Ben bir yolunu bulacağım." Kaşlarım bu sefer daha çok çatıldı. Bunlar iki kuzen bir olmuş neden benim yardım etmeme izin vermiyorlardı?

"Asıl sen kes sesini Alptekin. Hem size ne ya? Para benim değil mi? Bende Serkan'a vermek istiyorum. Bunca zaman çalışıp biriktirmiş olmam bir şeyi değiştirmez, iyi ki biriktirmişim işte! Bir işe yaradı. Emin ol Serkan, sen bu parayı alırsan istediğim arabayı almaktan çok daha mutlu edersin beni. Alptekin seni ne kadar çok seviyorsa bende o kadar seviyorum. Bir katkım olsun istiyorum." Bu sefer iki sığırcık kaşlarını çatmış bana bakıyordu. Para dolu çantayı Serkan'a ittim. "Bu parayı ya alacaksın, ya alacaksın Serkan efendi! Başka şansın yok. Bir daha da bana sakın para muhabbeti yapmayın. Hadi Allah'a emanet." Yerimden kalkarak çantamı alıp kafenin çıkışına yürümeye başladım. Arkamdan sinirli bir şekilde baktıklarını biliyordum fakat umrumda mıydı? Hiç sanmıyordum. Tam tekrar taksi çevirirken annem aramaya başladı, taksiye binip açtım.

"Efendim anne?"

"Kızım! Abin uyandı! Nur abin uyandı!" Annemin sevinçli çığlıklarını duyunca gözlerim kocaman açıldı. Abin uyandı mı demişti o? Kalbim çok hızlı atmaya başlarken dudaklarım çoktan kulağıma varmıştı. Telefonu annemin yüzüne kapatıp taksiciye hastanenin ismini söyledim. Taksi hastanenin önünde durunca hızla ücreti verip arabadan atladım. Koşarak hastaneye girdim. Abimin oda numarasını öğrenip hızla asansöre koştum. Gözüm hiçbir şeyi görmüyordu. Abim uyanmıştı ulan! Koridorda gezerken oda numaralarına bakarak koşuyordum. En sonunda koridorun sonunda Alptekin'in ailesini görünce hızla odaya daldım. Annem abime su içiriyordu. Anında dolan gözlerimle koşarak abime sarıldım.

"Ay! Kızım yavaş. Öldüreceksin adamı." Annemin söylenmelerini dinlemeden abime sıkıca sarılıyordum. Çok çok çok özlemiştim! O da kollarını kaldırıp sıkıca bana sarıldı. Çoktan ağlamaya başlamıştım.