Nur Benderlioğlu

Ceren Benzerlioğlu&#;nun eski eşi bakın kim çıktı!

ANASAYFAYA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ

“Modoko açıldığında ben çok küçüktüm. Ama mobilya almasak bile bazı haftasonları ailece mobilyacıları gezdiğimizi hatırlıyorum. Çünkü o zamanlar bizim için farklı bir
etkinlikti.”

Eğitim yaşamınızdan biraz bahseder misiniz Ceren
Hanım?

Trakya Üniversitesi Radyo Sinema TV bölümünden mezunum. Üniversiteye başlamadan önce TRT’de çalışmaya başladım. Oyunculuğa adım atmamda TRT
faktörü oldukça önemli oldu. Tamamen doğru iletişim ve zaman uyuşması da denebilir. Oyunculuk benim için çok önemli. Oynadığım her rol için çalıştığım bir
hocam var. Son yıldır bunu sadece eşimle yapıyorum. Onun hocalığı bir başka oldu. Emir, teknik olarak çok iyi bir oyuncudur. Benim Türkiye’de hoca olarak
çalıştığım ve bana direktif veren hocalar içinde en iyisidir çünkü dürüst ve acımasız. O yüzden de başarılı  bir hoca.

Eşinizle dizi çekimleri esnasında mı yakınlaştınız
yoksa daha önceden bir tanışıklığınız var mıydı?

Çok sevdiğim bir arkadaşımın mekânında başladı. İlk görüşte aşk diyebilirim. Bir buçuk, seneye yakın ondan kaçtım ama kader o ki bir gün aynı sette karşılaştık
ve karşılıklı oynadık. Ben ilk zamanlarda Emir’den korktum çünkü bir oyuncuyla birlikte olmak büyük cesaret isteyen bir şey. Özellikle kadınların ilişki noktasında
hayatlarında çok da hata yapma şansları olduğunu düşünmüyorum. Fazlasıyla yıpratıcı olabiliyor. Annemin harika bir sözü vardır bu konu ile ilgili: “Kalplerinizi bar kapısına çevirmeyin”

İlişkinizin en içinize sinen kısmı hangisi olmuştu?

Kimse kimseden bir şey beklemiyor. Ben eşimden güllerle odayı donatmasını beklemedim hiçbir zaman. Ama eve gelirken “Hayatım evde ekmek var mı?” ya da “Ne dersin dışarıda yiyelim mi?” diye soruyor. Bundan daha fazlasını istemedim ondan. Bazen bir sofraya oturursun o yemek boğazınızdan geçmez. Soğan ekmek yersin ve o kadar mutlu olursun ki şaşalı sofralara gözün bile gitmez. Hayatı çok fazla abartmamak gerekiyor. Bu ara Nil Karaibrahimgil’in son klibini izliyorum “Abart, çoğalt, parlat” diyor. “Kibirlenme,
böbürlenme.” Hayat kibirlenecek, böbürlenecek ve “Bakın ben evlendim, ay benim tek taşım var” diyebileceğiniz nitelikte bir yer değil. Emir’in de benim de
aile yaşantımızda kibre yer yok. “Beni ben yapan işler” diyebileceğiniz çalışmalar hangileri? “Kelebek Çıkmazı” ve “Kanalizasyon” diyebilirim. Ben 17 yaşından beri oyunculuk yapıyorum. Nur’u doğurmaya karar verdiğim zaman işime ara verdim. İşlere başladığımda 15 aylık olmuştu ve “Kertenkele” o döneme denk geldi. Ben işleri bıraktığımda sosyal
medya diye bir şey yoktu.

Oldukça zor şartlarda uzun saatler çalıştığınızı biliyoruz.  Son derece tempolu çalışıyorsunuz. Bu işi yaparken ki motivasyonunuz nedir?

Ben sette olduğum saatlerin nasıl geçtiğini anlamıyorum, bu herhalde başka bir aşk. Üç gün uykusuz, aralarda birkaç saat sadece banyo yapmaya gidip geldiğim dönemler oluyordu. Aynı anda TV’de iki tane program, hafta sonları yayınlanan çocuk programları, magazin programı ve aynı anda bir sinema filmi çektiğim ve TRT’de oynadığım bir dönem vardı. Bir araba kiralamıştım o zaman, setin otoparkında arabada uyduğumu biliyorum. Bu gerçekten tutkulu ve çok farklı bir durum.

Bu mesleği hayatınızı idame ettirmek amacıyla mı yapıyorsunuz yoksa idealizm noktasında hedefleriniz var mı? Oyunculuk adına neler yaparsınız?

Öncelikle yabancı sinemayı yakından takip ederim. Avrupa, Amerika, Japon sinemasını takip ederim. Çok kitap okurum. Özellikle her ay mutlaka başucumda bir kişisel gelişim kitabı olur. Hikâyelerin içinde kaybolmayı da severim. Yaşlılarla eski zamanlara dair sohbetler etmeye bayılırım. Aslında ben Nur doğana kadar hayatımı idame ettirmek için oyunculuk yapıyordum fakat kızımı kucağıma aldığım gün onun aynı şekilde yaşamasını istemedim. Bir ideali olsun istedim. Bu mesleğin içinde az çok olacağını tahmin ettiğim için de daha idealist oldum, bakış açım değişti. Yaptığım işlere bakışım, hedeflerim vs. bambaşka oldu. Çünkü ben bambaşka bakmaya başladım. Rol model olduğumun
farkındayım.  Senarist, yapımcı, oyuncular; hepimizin arasında müthiş bir sinerji vardı. Bu sinerji tabii ki işe çok güzel yansıdı. Çekimlerimizi Çeşme’de yaptığımız için izleyici görsel anlamda da doymuş olacak. Biraz filmden bahsetmek gerekirse bunun bir yol hikayesi olduğunu söyleyebilirim. Sevdiğim adamı terk edip para da lazım diyerek zengin bir adamla evleniyorum. Sonra eski sevgilim beni ve yanlışlıkla damadı kaçırıp dedesinin köyüne götürüyor. Yolda başımıza gelenler, peşimize takılanlar, yolumuzu kesenler hepsi birbirinden komik hikâyeler. Kızkaçıran ilk dakikasından son dakikasına kadar tempoyu hiç düşürmeyen bir film. Bir espriye gülerken diğer espriyi kaçırdığınız bir film olduğu için birkaç kez izlemeniz gereken bir film. Tahminimce televizyonda
da çok fazla göreceğimiz bir film olacak.

Nasıl bir eviniz var? Daha çok yaşamak için mi barınmak için mi?

Evdeki eşyaların bazılarını kendimize göre dizayn ettirebildik. Mesela koltuk kenarları köşeliydi yuvarlak yaptırıp arkalarını uzattırabildik. Odanın duvarlarını somon turuncuya boyadık. Salon dışında her yeri kendim boyadım diyebilirim. Nur’un odasına gelecek olursak, onun odasının biraz daha genç kız odası havasında olmasını istedim. Küçük dokunuşlarla iyi sonuçlar elde edebildik. Basit ve ferah bir evimiz var. Çamlıca dolaylarında temiz havanın hakim olduğu bir ev. Bir koltuk, bir sehpa ve sevdiğimiz kitaplardan
oluşan oldukça sade bir ev. Arkadaşlarımızla konforlu vakit geçirebildiğimiz sadelikte tasarlandı.

Güzel sofraları sever misiniz? Yemekle aranız nasıl?

Daha çok geleneksel yemekler yapıyorum. Zeytinyağlı fasulye, etli fasulye, barbunya, biber dolması, zeytinyağlı dolma bunlar benden sorulur ama eşim Emir’in de yapamayacağı yemek yoktur diyebilirim. Özellikle et yemekleri, salatalar, Uzak Doğu mutfağı Ne isterse yapar. Boş zamanlarında genellikle yemek kanallarını seyredip başka başka dünyalardan tatlar çıkarır. Emir yemek yaptığı zaman özellikle 6 ay içinde 17 kilo alma özelliği olan bir kadınım. Sonrasında da veremiyorum. O yüzden onu 2 ayda bir mutfağa sokuyoruz. Esnafla aram iyidir. Gittiğim kasap bellidir. Pazarlara sık sık giderim. Alışverişi ben yaparım, bunun dışında evde bir yardımcım var, Allah razı olsun
çok güzel yemekler yapar.

Dostluklarınız da, evliliğin yanı sıra hayatın tadı
tuzu. Ne dersiniz?

Benim 4,5 yaşımdan beri görüştüğüm arkadaşım var. Yazlık arkadaşım. Arada tabii ki dostluk gibi gözüken ancak olmayan şeyler çıkabiliyor. Yaptığımız meslek
dolayısıyla çok fazla insan tanıyabiliyoruz ancak hemen dostum demek çok zor olabiliyor. Özellikle Nur doğduktan sonra çok güvendiğim kadın arkadaşlarım oldu. O kadar sağlam arkadaşlıklar ki, bir telefonla istediğim yere gelip beni saatlerce dinleyebilecek, bir kahveyle 2 saat oturup ağlanacak halimize kahkahalarla gülebilecek arkadaşlarım var. Dostum diyebilmek için çok sağlam temelleriniz olması gerekiyor. Bunun dışında annem ve teyzem en yakın arkadaşlarım. Onlar varken zaten sırtım yere gelmez.

Son olarak Modoko ilgili görüşlerinizi almak isterim. Neler söylemek istersiniz?

Ben küçüktüm Modoko açıldığında. Hafta sonları, bazen de ayda bir veya iki kere hiç mobilya almasak bile mobilyacıları gezerdik. Enteresan gelirdi çünkü. Farklı bir etkinlik nedeniydi bizim için. Annem çok sever bu gibi yerleri. Biz de çoluk çocuk Modoko’nun sokaklarında yürürdük mobilyacıları geze geze. Ben zaten ahşabın ve cilanın kokusuna bayılırım. Renkler, çizgiler, özellikle de 80’lerin 70’lerin havaları şimdi yeniden esiyor. Evimizin mobilyaları Loda Mobilya’dan alındı. Turuncular, hardallar, kırmızılar, pembeler kendini daha çok gösteriyor artık. Modoko’nun yaşatılması gerektiği kanısındayım. Açıkçası ben etrafımda fabrikasyon çizgiler görmek istemiyorum. Fabrika
ürünü olsun da ucuz olsun diyenlerden değilim açıkçası. Özellikle salonumuzda tasarlattığımız dolabı eşim Emir tasarladı ve eski bir mobilya ustasına yaptırdık.
Nur için kabloları saklayabileceğimiz bir üniteydi. Dışarıdan almış olsaydım o kadar mutlu olmazdım. Bize değerli vaktinizi ayırdığınız için çok teşekkür
eder yeni filminizde bol kahkaha ve gişe dilerim…