1 Sınıf Okuma Hızı

YAVRU KAPLUMBAĞA

Büyük bir çiftliğin yanında yeşil bir alanda bir anne kaplumbağa yaşıyordu. Kaplumbağanın çok sevimli bir yavrusu vardı. Yavru kaplumbağa sevimli olduğu kadar da yaramazdı.

< 24 >

Oynamayı ve gezmeyi çok seviyordu. Annesi zaman zaman yavru kaplumbağayı uyarıyordu.

< 35 >

&#; Yavrum biliyorum oynamayı ve gezmeyi çok seviyorsun. Ama sakın uzaklara gitme. Hep seni görebileceğim yerlerde dolaş olur mu?

< 52 >

&#; Anneciğim ben zaten çok uzaklara gitmiyorum.

&#; Aferin sana

&#; Yavru kaplumbağa çoğu zaman annesinin sözünü dinliyordu. Ama bazen oyuna dalıp uzaklara gittiği oluyordu. Öyle zamanlarda annesi onu azarlıyordu.

< 79 >

&#; Hani uzaklara gitmeyecektin? Çiftliğin öbür tarafına gitmişsin. Seni buluncaya kadar canım çıktı.

&#; Ama anneciğim ben oraları da görmek istiyorum.

< 98 >

&#; Biraz daha büyüyünce beraber gezeriz oraları. Biz en güzel yerde yaşıyoruz yavrum.

< >

Gerçekten etraf yeşil çayırlar ve kır çiçekleri ile kaplıydı. Yakınlarda meyve bahçeleri vardı. Uzun ve yeşil ağaçlar çok güzeldi.

< >

TİLKİ İLE HOROZ

Bir çiftlikte, çok akıllı ve bilgili bir horoz yaşarmış. Bu horoz, bir gün çevrede gezinmeye karar vermiş. Hem biraz dolaşır hem de hava alırım, demiş.

< 25 >

Bir süre yürüyen horoz çok yorulmuş. Dinlenmek için bir ağacın dalına çıkmış.

< 37 >

Bu sırada avlanmaya çıkan kurnaz bir tilki, ağaçta tünemiş olan horozu görmüş. Koşarak ağacın yanına gelmiş. Yukarıya bakarak horoza seslenmiş:

< 57 >

&#; Sevgili horoz kardeş, sana güzel bir haber getirdim. Hayvanlar arasında bir anlaşma oldu. Artık bütün hayvanlar barış içinde yaşayacak.

< 76 >

Haydi aşağıya in de kucaklaşalım. Bu güzel haberi birlikte kutlayalım. Bundan böyle dost olalım demiş.

< 91 >

Tilkinin kurnazlığını bilen horoz:
&#; Söylediğini anlamadım tilki kardeş. Yaşlılık işte. Kulaklarım iyi duymuyor. Söylediklerini tekrar eder misin? demiş.

< >

Kurnaz tilki:
&#; Bütün hayvanlar artık dost oldu. O ağaçtan yere in de kucaklaşalım. Bu anlaşmayı kutlayalım.

< >

Bu sevinçli haberi bütün hayvanlara söyleyeceğim. Daha çok yer gezeceğim, demiş. Horoz tilkinin yapmak istediği oyunu anlamış.

< >

PARMAK KIZ

Uzak bir ülkede, bir zamanlar bir kadın yaşardı. Kadıncağız çocuk sahibi olmayı çok istiyordu. Çaresiz kalınca bir büyücüye gitti.

< 19 >

Çocuk sahibi olmak istediğini söyledi. Büyücü, kadına saksıya ekmesi için lale soğanı verdi.

< 32 >

Bir zaman sonra saksıda bir lale açtı. Çiçeğin yaprakları arasında parmak kadar minik bir kız vardı. Kız öylesine küçüktü ki kadın ona “ parmak kız” adını verdi.

< 58 >

Gece oldu. Oradan yaşlı ve çirkin bir kurbağa geçiyordu. Ceviz kabuğunda uyuyan kızı gördü. Kendi kendine “bu güzel kız oğluma güzel bir eş olur,” diye mırıldandı.

< 84 >

Yavaşça ceviz kabuğunun kenarından tutup dışarıya çıkardı. Onu yaşadığı dereye götürdü. Bir çiçeğin üzerine bıraktı.

< 99 >

Parmak kız sabah erkenden uyandı. Etrafına bakınıp ağlamaya başladı. Bir süre sonra yaşlı kurbağa gelerek oğlunu gösterdi.

< >

&#; Sana kocanı tanıştırayım. Sizlere çok güzel bir düğün hazırlıyorum, dedi.

< >

Sonra oğlu ile birlikte kızın yanından uzaklaştı. Çevrede yüzen balıklar anne kurbağanın sözünü işittiler.

< >

İÇİNDE BEN DE VARDIM

Bir gün hoca evinden çıkmış, çarşıya gidiyormuş. Yolda komşusuna rastlamış. Komşusu hemen söze girmiş.

< 18 >

&#; Hoca dün gece sizin evde neler oldu? Önce sesler duyduk, ardından büyük bir gürültü. Neyin nesi bir türlü anlayamadık. Ne oldu hocam anlatıver.

< 41 >

Hoca karşılık vermek istememiş. Duymamış gibi yapmış. Fakat adam peşini bırakmamış. Sormuş da sormuş. Hoca dayanamayıp anlatmış.

< 58 >

&#; Bizim hanımla kavga ettik. Hanım öfkelendi. Elbiseme bir tekme attı. Merdivenlerden aşağı yuvarlandı. Gürültü dediğin işte bu demiş.

< 76 >

Komşusu manalı manalı bakmış.
&#; Yapma hocam. Hiç elbise o kadar ses çıkarır mı?
Bunun üzerine hoca öfkeli bir biçimde yanıt vermiş.

< 97 >

&#; Sen de amma üsteledin. Elbisenin içinde ben de vardım.
Sen sen ol duyduğun her şeye inanma. Önce bir düşün, araştır.

< >

MAVİŞ

Maviş o gün değişik bir şey yapmak istiyordu. Uzun süre dolaştı durdu. Ne yapacağını bilemiyordu. Arı vız vız da ortalarda yoktu.

< 22 >

Biraz dolaşmaya karar verdi. Değişik yerler görmek istiyordu. “Belki yeni arkadaşlar da edinirim.” Diye düşündü.

< 37 >

Maviş uçmaya başladı. Uzun süre uçtu. Pek çok yerlerden geçti. Geçtiği yerleri daha önce hiç görmemişti. Her gördüğü şey onun ilgisini çekiyordu.

< 59 >

Sonunda kendini yemyeşil bir alanda buldu. Her yer alabildiğine yeşildi. Hatta gökyüzü bile yemyeşil görünüyordu.

< 74 >

Maviş daha önce hiç böyle bir yer görmemişti. Bir anda korkmaya başladı. Nereye baksa yeşil renk görüyordu.

< 91 >

Yerde minik çiçekler vardı. Maviş çiçeklere baktı. Nerede olduğunu anlamaya çalışıyordu. Çevresine bakınırken tuhaf bir ses duydu. Bu sesi daha önce hiç duymamıştı. Sanki birisi şarkı söylüyordu.

< >

Sesin geldiği tarafa doğru yavaşça yürüdü. Kalbi tir tir titriyordu. Ama korkusunu yenmeye çalıştı.

< >

KÜÇÜK BIZDIK

Bir varmış, bir yokmuş. Büyük bir ormanda yaşayan bir ayı ailesi varmış. Bu ailenin yıllar sonra bir oğulları olmuş. Oğullarının adını Bızdık koymuşlar.

< 25 >

Baba ayı her gün ormana, yiyecek ve yakacak toplamaya gidiyormuş.

< 35 >

Bızdık’ın kardeşi olmadığı gibi hiç arkadaşı da yokmuş. Ormanda yapayalnız dolaşmaktan canı sıkılmış.

< 48 >

Ormanda koşmak, ormanın derinliklerine dalmak ve kendine oralarda arkadaş bulmak istiyormuş. Fakat anne ayı fazla uzaklaşmasına izin vermiyormuş. Çünkü Bızdık’ı vahşi hayvanların yemesinden korkuyormuş.

< 72 >

Yine bir gün erkenden kalkmışlar. Duşlarını alıp kahvaltılarını yapmışlar. Evlerinin temizliğini bitirerek ormana gitmek için hazırlanmışlar.

< 88 >

Güneş pırıl pırılmış. Ağaçların yaprakları hafif hafif esen rüzgârla dans ediyormuş.

< 99 >

Uzaklardan sincapların kahkahaları geliyormuş. Bızdık’ın içi öyle coşmuş ki bir an önce dışarı çıkmak istemiş.

< >

ÇİRKİN ÖRDEK YAVRUSU

Göl kenarında güzel bir çiftlik varmış. Bu çiftlikte pek çok hayvan yaşarmış. Bunların aralarında bir de anne ördek bulunuyormuş.

< 22 >

Anne ördek bir gün yumurtaların üstüne yatmış. Günlerce bu yumurtaların üstünden hiç kalkmamış.

< 35 >

Zamanı geldiğinde bu yumurtaların içinden minik ördek yavruları çıkacakmış. Anne ördek yavruları olacağı için çok mutluymuş.

< 51 >

Yumurtalar bir süre sonra çatlamaya başlamış. Çatlayan her yumurtanın içinden birbirine benzeyen yavrular çıkmış.

< 65 >

Minicik sarı yavrular çok sevimliymiş. Bütün yavrular onları çok sevmiş. Üç yumurta çatladığı halde, bir yumurta çatlamamış. Her kez bu yumurtanın içinden ne çıkacağını merak etmeye başlamış.

< 92 >

İçinden koca gagalı, çirkin mi çirkin siyah renkte bir yavru çıkmış.

< >

Bu diğer yavrulara hiç benzemiyormuş. Çirkin yavruyu gören bütün hayvanlar gülmeye başlamış.

< >

“Aaa ne çirkin bir yavru.” Demişler. Ama anne ördek onu da çok sevmiş.

< >

ASLAN VE FARE

Eskiden bir orman varmış. Ormanda bütün hayvanlar mutlu yaşarmış. Ormanın kralı güçlü bir aslanmış. Aslanı hiç kimse sevmiyormuş. Çünkü aslan çok kibirliymiş.

< 25 >

Bir gün aslan ormanı gezmeye çıkmış. Yolda küçük bir fare ile karşılaşmış. Fare selam vermiş. Ama aslan karşılık vermemiş.

< 44 >

Fare çok üzülmüş. Aslan ise fareye bakmadan yoluna devam etmiş.

< 54 >

Bir gün ormana avcılar gelmiş. Bütün hayvanlar kaçmaya başlamış. Aslan ise olanlardan habersiz avcıların olduğu tarafa doğru gitmiş.

< 72 >

Bir avcı aslanı görmüş ve kovalamaya başlamış. Aslan kaçarken tuzağa düşmüş.

< 83 >

Avcılar başka hayvanları yakalamak için yollarına devam etmişler. Aslan ise çaresiz bir şekilde beklemeye başlamış. Çok kibirli olduğu için yardım da isteyememiş.

< >

Bir delikte saklanan fare aslanı görmüş. Hemen yardıma koşmuş. Tuzağın iplerini kemirmiş. Aslan tuzaktan kurtulmuş. Fareye çok teşekkür etmiş.

< >

Aslan bütün hayvanları bir alanda toplamış. Yüksek bir kayanın üzerine çıkmış. Hayvanlardan yaptıkları için özür dilemiş. El birliği yapıp, avcıları ormandan kovmuşlar.

< >

BAŞARILI OLMAK İÇİN

Atatürk, Çankaya’daki evine dönerken yolun kenarında oynayan bir çocuk gördü. Çocuğu bir müddet seyretti. Sonra yanına yaklaşarak omzunu tuttu ve ona:

< 24 >

-Köprüyü, şuraya yaparsan karıncalar rahat ve kolay geçerler, dedi.

< 33 >

Çocuk cevap verdi:
-Önce öyle yaptım. Yine de hep şu tarafa gidiyorlar. Nedense benim köprümden geçmiyorlar.

< 49 >

Atatürk:
-Bak yavrucuğum, karıncalar yakın olan yoldan geçmek istiyorlar. Oysa sen yollarını uzatıyorsun. Şuradaki su birikintisini toprakla doldur. Bu çubukları da tam şuraya yerleştir. O zaman karıncalar senin istediğin yerden geçerler.

< 80 >

Çocuk, Atatürk’ün söylediklerini yapınca karıncalar köprüden geçmeye başladılar.

< 88 >

Bunun üzerine Atatürk:
&#; Karıncalar için, zaman ve çalışmak çok önemlidir. Başarılı olmak için sen de karıncalar gibi davranmalısın. Kısa, güvenli ve yararlı yolları seçmelisin, dedi.

< >

İNCİ DİŞ

Yeşil Ormanda bütün hayvanlar mutlu yaşarlar. Bu ormanı Kral Aslan yönetir ve bütün hayvanlar ona güven duyar. Bir anlaşmazlık olsa ona koşar, ne dertleri varsa ona anlatırlar. O her zaman neşeli ve sevecendir. Fakat bu gün Aslan Kral’ın neşesi yerinde değil; çünkü İncidiş kayıp…

< 45 >

Bütün orman halkı krallarına yardım etmek için seferber oldular. Her yeri aradılar, ama bir sonuç alamadılar. Kralın karşısına elleri boş çıktılar.

< 66 >

Üzgündüler, akıllarına gelen kötü düşüncelere engel olamıyorlardı. En kötüsü de İncidiş sırtlanların eline geçmiş olabilirdi.

< 81 >

Tam o sırada ufukta tanıdık bir feryat kopunca, Kral Aslan ok gibi fırladı. İncidiş’i kovalayan sırtlanlar Kral Aslan’ı görünce çil yavrusu gibi dağıldılar. Zavallı İncidiş, korku ve heyecandan kala kalmıştı.

< >

İncidiş, habersiz gezmeye çıktığına pişman olmuş ve dersini almıştı.

< >