Mukoz Membran Iltihapları
kaynağı değiştir]
Timpanostomi tüpleri ("grommet" olarak da adlandırılır), 6 ay içinde üç veya daha fazla akut orta kulak iltihabı atağı veya bir yıl içinde dört veya daha fazla atak geçiren ve önceki 6 ay içinde en az bir atak veya daha fazla atak geçiren çocuklara önerilir.[1] Tekrarlayan akut orta kulak iltihabı (AOKİ) olan ve tüp takılan çocukların daha sonraki AOKİ ataklarının sayısında mütevazı bir iyileşme olduğuna dair geçici kanıtlar vardır (altı ayda yaklaşık bir daha az atak ve tüplerin takılmasından sonraki 12 ayda daha az iyileşme).[55][56] Kanıtlar, uzun vadeli işitme veya dil gelişimi üzerinde bir etkiyi desteklememektedir.[56][57] Timpanostomi tüpüne sahip olmanın yaygın bir komplikasyonu, kulaktan akıntı anlamına gelen otore'dir.[58] Çocuklara gromet takıldıktan sonra kalıcı timpanik membran perforasyonu riski düşük olabilir.[55] Grommetlerin bir antibiyotik küründen daha etkili olup olmadığı hala belirsizdir.[55]
Oral antibiyotikler komplike olmayan akut timpanostomi tüpü otoresini tedavi etmek için kullanılmamalıdır.[58] Bu duruma neden olan bakteriler için yeterli değildirler ve fırsatçı enfeksiyon riskinin artması gibi yan etkileri vardır.[58] Buna karşın, topikal antibiyotik kulak damlaları yararlıdır.[58]
Efüzyonlu orta kulak iltihabı[değiştir kaynağı değiştir]
Bağışıklık sisteminin temel hücre gruplarından olan lenfositler kandaki çekirdekli hücrelerin (granülositler) yaklaşık olarak %25’ini oluştururlar. CD4+ T lenfositler MHC Sınıf II aracılığı ile antijen tanırken, CD8+ hücreler MHC Sınıf I aracılığı ile antijen tanımaktadırlar. Lenfositlerin birçok alt tipi vardır. Bunlar; CD4+ helper, CD8+ sitotoksik, Treg hücreler, B hücreler, Doğal öldürücü hücreler ve NKT hücrelerdir.[18]
- Yangısal CD4+ T Hücreleri: CD4+ T yardımcı hücreleri öncelikle timusta naif T hücresi olarak oluşmakta ve dolaşıma verilmektedir. Bunu izleyen süreçte bu hücreler antijenlerle karşılaştıktan sonra uygun sitokin ortamı etkisiyle belli T hücre gruplarına farklılaşmaktadırlar. Olgunlaşmış T hücreleri kendi reseptörlerine uygun yapıda olan antijeni, antijen taşıyan antijen sunucu hücrenin MHC molekülü üzerinde algılar; CD3 ve CD28 kostimülasyonu da sağlandığında ve yine ortamda IFN-δ veya IL sitokini baskın ise Th1 hücresi olarak farklılaşırlar.[19] Antijenleri tanıdığı vakit, saldırı emri alan TH1 hücreleri, IFN-δ ve TNF sitokinlerini sentezler. Bu sitokinlerin, daha doğrusu CD4+ T Hücrelerinin temel fonksiyonu makrofaj aktivasyonudur. Seçilmiş TH1 hücreleri de sitotoksisiteye neden olabilir.[20]