Sevdalı Kalpler

Mert'ten;

Sevmek kimi zaman avuç avuç mutluluk taş&#x;rken yüreğe, kimi zaman kova kova korku taş&#x;r akla. Sevda kimi zaman korkutur da tek bak&#x;ş yok etmez mi korkular&#x;? Eder Hem de öyle güzel eder ki, sen bile şaş&#x;r&#x;rs&#x;n çocuk. Gözyaşlar&#x;n an&#x;nda kurur yanaklar&#x;nda, mürekkebin susar, sustuklar&#x;n yaln&#x;zl&#x;ğ&#x; kovalar.

Sevda güzeldir çocuk güzeldir de öyle her yiğidin harc&#x; değildir. Omuzlarda yük, s&#x;rtta kambur, yürekte k&#x;y&#x;md&#x;r sevda. Sevda dediğin öyle her gönüle de yak&#x;şmaz ayr&#x;ca. Her gönül sever de her gönül sevdalanmaz. Sevdalansa da sevdas&#x;na çokça tutunamaz. Hele de imkans&#x;zsa kavuşmak sevdal&#x;na o zaman işte özlemle bak&#x;ş&#x;r, korkuyla gülüşür, yaln&#x;zl&#x;kla dertleşir, ac&#x;yla sevişirsin. Duvarlar tuğla tuğla, kolon kolon yüreğine y&#x;k&#x;l&#x;r da bir ah etmezsin.

Nereden mi biliyorum?

Sevdan&#x;n mürekkebine bulanan ruhuma sor bunlar&#x;. Dilim lal benim. Konuşursam gözleriyle döver, sözleriyle eğerler baş&#x;m&#x;. Bir gece ans&#x;z&#x;n giyotine vururlar da baş&#x;m&#x; öylece izlemek düşer pay&#x;m&#x;za. Konuşmak yasakt&#x;r bizim gibilere, sevmekte öyle Kal&#x;plara sokmaya çal&#x;ş&#x;rlar da sokamay&#x;nca kal&#x;plar&#x; bize sokarlar işte. O yüzden susmak; suskunlar&#x; oynamak düşüyor pay&#x;m&#x;za. Pay&#x;m&#x;z&#x; paydalara bölüp bölüp paylaş&#x;r&#x;z aram&#x;zda. Paylaşt&#x;kça azal&#x;rm&#x;ş dertler derler de ben paylaşt&#x;kça çoğal&#x;r&#x;m kendi içimde. Çoğal&#x;r&#x;m da s&#x;ğamam geceye, s&#x;ğamam yaln&#x;zl&#x;ğ&#x;ma. Dünya dar gelir de ald&#x;ğ&#x;m her nefes çok gelir.

Gözyaşlar&#x;m&#x; bile kendi avucumda biriktiririm yorgan alt&#x;nda. Sigaram&#x;n ateşi sönmez pek, o yüzden yaln&#x;zl&#x;ğ&#x;m bile is karas&#x;d&#x;r benim. Arada bir taşarsa avuçlar&#x;mdan gözyaşlar&#x;m yaln&#x;zl&#x;ğ&#x;m&#x; güzelce y&#x;kar aklar&#x;m.

Kirim bulaşmas&#x;n yüzüne uzak dur çocuk. Uzak dur ki sen de y&#x;kanma gözyaşlar&#x;mla. Sahi, bakmasana bana öyle. Kirlenmesin gözünün karas&#x;. Atma kolunu öyle omzuma; sevda yüklü omuzlar&#x;m senin kolunu taş&#x;yam&#x;yor. Gülme öyle bana; her gülüşün yüreğimi sars&#x;yor da dengem şaş&#x;yor. &#x;çme şu mereti şöyle; duman duman beni çeksen ya içine o tütün yerine. Ciğerlerin yerine gönlünde yer etsem. Yer etsem de kurtarsan beni benden.

Dokunma bana şöyle; tenin tenimi dağl&#x;yor. Dokunduğun her yerim güncelerde s&#x;z&#x;m s&#x;z&#x;m s&#x;zl&#x;yor. En çok yüreğime dokunuyorsun ya o yüzden her gece en çok yüreğim s&#x;zl&#x;yor. Ad&#x;m dökülmesin dudaklar&#x;ndan, ya da dökülsün de son kelimeleri at uçurumlardan. Sen kardeşim dedikçe yaln&#x;zl&#x;ğ&#x;m büyüyor. O büyüdükçe bana yer kalm&#x;yor içimde. &#x;çim ki uçurumlar her gece Her gece intihar, her gece soyk&#x;r&#x;m, her gece vahşet, her gece bir parça merhamet

"Hatunum" diyorsun ya o ç&#x;rp&#x; bacakl&#x; k&#x;za; kulaklar&#x;m intihar etmek istiyor o an. Küçük umut parçalar&#x;m da öyle dökülüyor bir bir kan&#x;mdan. Kan&#x;ma girme çocuk, günah&#x;na girerim. Hepi topu üç doğrum var şu hayatta, onu da öyle kaybederim.

Unutmaya, vazgeçmeye çal&#x;şmad&#x;m sanma. Kaç tende avutmaya çal&#x;ş&#x;p da kaç tende ağlad&#x;m bir bilsen, iğrenirsin benden. Ama olmad&#x; işte. Terli bedenler silemedi bendeki seni.

Niye sen? Sen söyle çocuk, niye sen? Tükenmez dedikleri kalemlerim tükendi benim. Cümlelerimle birlikte ben de tükendim. Sen söyle çocuk, 7 milyar insan&#x;n aras&#x;nda niye seni seçti yüreğim? Niye seni seçti de imkâns&#x;z&#x; sevmek düştü pay&#x;ma?