Babam Neden Beni Sevmiyor

Bu sözler çocuğumuzun yeni doğan kardeşi hakkında düşün­celerini çok güzel ifade ediyor değil mi?

insanoğlu çok eski çağlardan beri sevdiklerini paylaş­mayı, ilginin bölünmesini ve bir başkasına yönelmesini içgü­düsel olarak kabul edemez. Çocukların iç dünyası o kadar karmaşıktır ki o küçücük yüreklerinde fırtınalar koparan, anne ve babasının sevgisini paylaşan, sürekli ağlayan ve ilgi isteyen bu konuğu kabullenmekte çok zorlanırlar.

Burada en önemli görev ve sorumluluk anne-babaya düşmektedir. İkinci bir çocuk sahibi olmayı planlamak, çocuklarına bunu uygun bir dille açıklayabilmek, onu hazırlamak, yeni bir bebek dünyaya getirmek kadar önemlidir. Annenin hamile­lik döneminde yaşayacakları, bebek dünyaya geldikten sonra aile düzeninde nasıl değişiklikler olabileceği açıklan­malı, ilk çocuğun psikolojik olarak neler yaşayabileceği göz önüne alınmalıdır.

İlk Çocuk Neler Yaşayabilir?

•  Gelişimi geriye gidebilir (Parmak emer, altını ıslatır, yarım konuşur, yemeğini kendisi yemek istemez, emekleye­bilir).
•  Saldırganlık ortaya çıkabilir.
•  Tikler ortaya çıkabilir.
•  İçe kapanabilir.
•  Okulda başarı düşebilir.

Bu Durumda Aile Ne Yapmalıdır?

Kardeşin ihtiyaçlarını gidermede küçük sorumluluklar ve­rilmelidir&#; Örneğin; onu beslerken biberonu getirtmek, al­tını temizlerken pudrasını döktürmek gibi.

Bebeğin küçük olduğu için bakıma ve ilgiye muhtaç oldu­ğunu, bu yüzden onunla daha fazla ilgilendiğini; oysa kendi­sinin büyüdüğünü, ihtiyaçlarını kendi başına giderebildiğini anlatmalıdır.

İlk çocuğun yanında bebeği çok sık ve abartılı bir şekilde sevmemeye gayret etmelidir.

&#;Anne Ne Olur Bu Gece de Seninle Yatalım&#;

Hangi çocuk anne-babasıyla aynı yatağı paylaşmak, onla­rın kokusuyla uyumak, onların sıcaklığını hissetmekten ke­yif duymaz. Şüphesiz anne-baba için de keyif olan bu dav­ranış, bazen içinden çıkılmaz bir problem olabilir. Çocuğunuz sürekli sizinle yatmak isteyebilir ve kendi yatağını kendi odasını reddedebilir.

Çocuğunuz sizinle aynı yatağı paylaşma konusunda ısrar ediyorsa, öncelikle onu uykuya psikolojik olarak hazırlayın. Televizyonu kapatın, uyku Öncesi temizliği beraber yapın. Dişleri fırçalayın; el, yüz ve ayaklan yıkayın. Bir bardak ılık süt veya meyve suyu uygun olacaktır. Çocuğu yatağına yatırın. Ona masal okuyabilir, anlatabilir veya çocuğun il­gisine göre onunla konuşabilirsiniz. Ama çocuğun elini tut­mak saçını okşamak gibi ten temasından kaçının. Çünkü bu alışkanlık haline gelebilir. Çocuğa, uyuduktan sonra kendi odanıza gideceğinizi söyleyin. Çocuğunuzun odasında ışık yanabilir. Sizin ve çocuğun odasının kapısı açık kalabilir. Çocuk yanınıza gelmekte ısrar ettiğinde sabırla onu yata­ğına götürün.

Fakat istisna durumlarda veya sizin istediğiniz zamanda çocuğu yanınıza alabilirsiniz. Kontrolün sizde olduğu mesa­jını ona verin ve diğer zamanlarda ödün vermeyin.

Çocuklarımız için gelecek kaygısını çok yaşadığımız şu günlerde, onların bize armağan olduğunu düşünmeliyiz. Ve ona göre yaşamalıyız. Önce biz nereye kadar koşulsuz hareket ediyoruz, sabrımızın başladığı ve bittiği aralık ne kadar geniş yada dar.

Peki ya sevgimizin koşulsuzluğu, çocuklarımızı güçlü kılıyor mu? Bizim sevgimiz onları sorumluluk sahibi yapıyor mu? Hayata dair mücadele edebilmelerinin formülünü alabiliyorlar mı?

Ve bence çok önemli olan bir şey sevgimizle çocuklarımızın hayallerini çoğaltabiliyormuyuz? Yoksa yaşadığımız kaygılarla her şeyi yok mu ediyoruz? Ve karışıklıklar kaygılar arasında çocuklarımız güven ve sevgi mi arıyorlar…
Varlığımız çocuklarımızı güvende hissettirmeli.

Yaşamda her şeyi sevmeli, hayata dair her konuyu sorgulayabilecek kadar dik durmalı ve mücadeleci olmalı…

İşte o zaman Anne ve Baba sevgisini sorgulamaz, Çocuklarımızla yaşadığımız en küçük an bile ıskalanmamalı, boş zaman olarak değil en anlamlı an olarak yaşanmalı….

Sevgiye, sabretmeye, güven duymaya zaman verelim ki; o zaman bize artılarla dönsün!

Serap Yavuzyaşar Özay

Serap Yavuzyaşar &#;zay

Benim babam bana sen söyle

Canım babam doğruyu söyle

Bu adam beni seviyor seviyor

Bu adam beni üzüyor üzüyor

Neden baba bu hayat böyle

Kimse senin kadar sevmiyor öyle

Keyfim yok niye

Canım sıkılıyor niye

Baba beni al maziye götür

Anlat aşkı o günlere götür

Benim bu zamanla bir sorunum var

Bu gece beni kendime getir

Baba beni al maziye götür

Anlat aşkı o günlere götür

Neden her şey bu kadar değişiyor

Meşk olmadan aşk hiç yürümüyor

Bu adam beni seviyor seviyor ama

Bu adam beni neden üzüyor üzüyor

Neden babam bu hayat böyle

Kimse senin kadar zaman vermiyor ömre

Baba beni al maziye götür

Anlat aşkı o günlere götür

Benim bu zamanla bir sorunum var

Bu gece beni kendime getir

Baba beni al maziye götür

Anlat aşkı o günlere götür

Neden her şey bu kadar değişiyor

Meşk olmadan aşk hiç yürümüyor

Benim babam ah her şeyi söyle

Anlat sabaha kadar niye bu hayat böyle…

Duygularla melodi'nin ahenkli büyüsünü

Yalnızlar Limanı'nda yaşayalım.

seafoodplus.info

Merhaba. Ben 17 yaşındayım ve gençliğimin baharındayım ama… İşte hayatımdaki her şey ‘ama’ kelimesi ile başlıyor, bu çok üzücü. Benim baharlarım neden sonbahar, neden hep rüzgârlı, neden her an bir fırtına çıkacak gibi? Neden baba? Neden seni affetmek için bir gün çok iyi bir baba kız ilişkisine sahip olma ihtimalimizi düşündüğümde seninle yeniden tartışıyoruz? Ben senin kızınım baba, ben senden farklı değilim; sen rüzgârsan ben fırtınayım. Ben özgürlüğüm için her şeyi yaparım çünkü ben senin kızınım. Sen değil miydin, “Mutlu olmak için hayallerinin peşinden koş” diyen, sen değil miydin “Ayaklarının üstünde dimdik dur” diyen? Peki, neden istemiyorsun mutlu olmamı?

Babamın babalar gününü kutlayamadım. Ailem özellikle de babam küçüklüğümden beri kapanmam gerektiğini söyler. Ben ilk çocuğum ve aynı zamanda ailemdeki tek kızım, babamın prensesi olmak istiyorum ama babam saçı açık prensesleri sevmiyor. Ben küçüklüğümden beri kuzenim olan ablamı kendime rol model aldım; o ne yaparsa onu yaptım, başını kapattı ben de &#;Kapatacağım&#; dedim. &#;Büyüyünce, yani lisede, kapatırsın&#; dediler. Ablam gibi olmalıydım çünkü ona hayrandım, mesela o şort giymedi ve eğer giyseydi muhtemelen benim açımdan çok olumlu şeyler olmazdı. O kadar daraldım ki baskılardan… Gezmeye giderken babamın annemi arka odaya çağırıp beni kastederek &#;Üstündeki kısa, değiştirsin&#; demesinden ve o günümün güzel bir gün haricinde her şeye benzemesinden gerçekten yoruldum.

Ben liseye geçtiğimde işler kızıştı. Öyle çok makyaj yapmazdım, aslında kendimle çok barışık da değildim. Erkekler tahrik olurdu, amcaya ayıp olurdu, teyze kınardı… Aileme göre bunlar bana söylenirken önemli olan el âlem değildi, onlar benim günaha girmemi istemiyorlardı. Tabii bu sonradan &#;Bizi günaha sokmaya hakkın yok&#;lara döndü. Kendimi sevemezken daha da içime kapanmayı kabullenemezdim; reddettim, direndim, akrabalarım arkamda durdu. Hatta annem o akrabalara küstü ve çekti gitti, o gün mahvolmuştum. Babamla aramızın soğumasından korktum, ona düşman olmak istemiyordum çünkü onu gerçekten seviyordum.

sınıfın yaz tatilinde bayramda giydiğim tişört nedeniyle babam bana söylenmeye başladı, kollarım gözükmemeliymiş… Oysa kollarımın gözükmemesi tesettür değildi, babamın derdi beni ayaklı bir namus olarak görmesiydi! Kendimden, bana ait her parçadan tiksinir oldum fakat bunlar sadece kendi kafamda dönüyordu, sanki kafam ayrı dünya ayrı dönüyordu. İçimdeki çığlıkları kimse duymuyordu. Babamın olayları benim gözümden görememesi beni çok sinirlendiriyordu. Annem yanımda durmaya başlamıştı, bu sefer de babam anneme karşı taraf tuttu ve annem yanımda olmaya korkar oldu.

Babam kendine göre dindardı ama aynı zamanda oğlu plajdaki kızlara bakınca onun tesettürüne karışmazdı. Tacizlere karşı duyarsızdı, ona göre açık bir kadın taciz edilmeyi hak ederdi, ah şu açık kadınlar&#; Özellikle şort konusunda çok sert bir aileydik, şortlu bir kadın görüldüğünde bir kere de olsa ona mutlaka laf atılırdı. Kimsenin bu şekilde yargılanmaması gerektiğini söylediğimde &#;feminist&#; olurdum. Kadın haklarını savunmamın beni onlardan daha fazla yobaz yaptığını düşünürlerdi. Ben özellikle babamın yobaz olduğunu kabullenmek istemedim, mantıklı düşünceleri olan bir adamın bu konuda bu denli mantıksız davranmasını hiçbir zaman anlayamadım.

sınıfı bitirdim ve artık bu konulara üzülemiyorum, sanırım bu tesettür konusundaki felsefi ve tasavvufi bilgim ile mümkün oldu. Neredeyse şimdinin imamlarından daha iyi fetva verebilir duruma geldim. Belki küçüklüğümden beri bu bana dayatılmasaydı ben şimdi tesettürlü bir kız olabilirdim. Müslümanım ve her kulun günahı olur, benim günahım da buydu ama ben hiçbir zaman &#;Tesettür ne demek? Ne yapmalıyım?&#; diye düşünemedim çünkü her koşulda yapmak zorundaydım.

Sinirleniyorum çünkü artık gerçekten sıkıldım. 1 senem kaldı ve ben mezuna kalacak gibiyim. Kurtulmak istiyorum, haftada en az 3 kez bu konuyu duymaktan gerçekten çok bunaldım. Aynı zamanda korkuyorum çünkü dimdik durmamı söyleyen o adam okul paramı ödemeyebilir ve ben belki kaçamam, korkuyorum işte. Annem bu süre içinde tesettüre girmemi söylüyor ama o şalı kafama takarsam beni tekrar bırakmayacak, biliyorum. Geleceğim tozlu bulutlarla kaplı gibi gözüküyor. Üniversitede yaşadığım şehirde bir yer kazanırsam ne olacak; belki başka bir yerde okuyamamak beni üzecek olsa da özgür olmak bundan çok daha fazla mutlu edecek.

Babama teşekkür ediyorum çünkü ben bunları yaşadım ve bu sayede çocuğum asla yaşamayacak.

(Görsel: Felix Vallotton)