Oje Hızlı Nasıl Kurutulur

Meyve ağaçlarının ilkbahar veya sonbaharda ekildiği bilinmektedir. Ancak, şeftalilere gelince, çoğu bahçıvan sonbaharda bu işlemi yapmayı tercih eder. Sezonun böyle bir seçiminin nedeni, özellikle sıcağı seven bir meyve ağacı dikmeniz gerektiğinde, hangi yeri seçmeniz ve hangi koşulları sağlamanız gerektiği - tüm bunlar ve daha fazlası bu incelemede tartışılacak.

Neden ilkbaharda değil, sonbaharda bir şeftali dikmelisiniz?

Sonbahar ağacı ekiminin ilkbaharda yadsınamaz bir takım avantajları vardır.

• Sonbaharda ekim işlerini yürütmeye değer olmasının nedenleri arasında, aşağıdakilerden bahsetmek gerekir:
• Sonbaharda, ağaç dinlendiğinde, strese dayanması çok daha kolaydır.
• Soğuk dönemde, böcek zararlılarının yanı sıra, en tehlikeli hastalıkların etken maddeleri kış uykusuna yatar ve fideye zarar vermez, bu da köklerini patojenik organizmalarla mücadeleye yönlendirmeden kök salma fırsatı verir.
• İlkbahardaki aktif sap akışı, ağacın hava kısımlarının hızlı bir şekilde büyümesine neden olurken, yeni dikilen fidelerin kökleri henüz güçlenmedi. Bu, bir ağacın taze kesilmiş dalları suya konduğunda meydana gelen aynı etkiye yol açar: bir süre boyunca, tomurcukların aktif tomurcuklanması gözlenir, ancak sonunda dal kök salmadan kurur. Öte yandan, ilkbaharın başlamasıyla sonbaharın ekilmesi sırasında, fidenin kök sistemi zaten daha güçlü bir şekilde büyümeyi başarır ve ağacın anten kısmının tam gelişmesini sağlamak için hazırlanır.
• Sonbaharda satılık fide seçimi çok daha zengin, fiyatları düşük ve ekim malzemesi kalitesi daha iyi. İlkbaharda, en popüler çeşitler genellikle zaten tükenmiştir, yalnızca artıklar satılmaktadır ve kalitelerini ve yaşayabilirliğini yapraksız bir fide ile belirlemek çok daha zordur.

Bununla birlikte, ılıman iklimlerde yetişen meyve ağaçlarının çoğunluğu için, bu argümanlar dikkate alınacak kadar ağır ve dikkate değerse, şeftali ile ilgili olarak değerlerinin belirleyici olduğu düşünülmelidir.

Önemli!Bahar ekimi geleneksel olarak sadece şiddetli kışlara sahip bölgelerde tercih edilir olarak kabul edilir, şiddetli donlardan ölme fidesi riskinin sonbaharda ekim yapmanın yararlarından ağır basar, ancak bu tür iklim koşulları altında şeftali sadece büyümez.

Uzun süreli uygulama, elma ağaçları, armutlar ve güçlü bağışıklık ve yüksek canlılığa sahip diğer meyve ağaçlarından farklı olarak, şeftalinin transplantasyonu çok iyi tolere etmediğini ve bu nedenle bitki "uyuma" durumundayken yapılması gerektiğini, aksi halde kök salınmayacağını göstermektedir. Aksine, doğru bir şekilde yapılan sonbahar dikimiyle, önümüzdeki ilkbaharda zaten olan ağaç aktif bir büyüme göstermeye başlar ve üçüncü yıldan itibaren başarıyla meyve verir.

Şeftali ekim sonbaharında tarihleri

Belirli bir iklim bölgesine ve mevcut hava koşullarına atıfta bulunmadan şeftalinin ekilmesi gereken kesin takvim tarihlerinden bahsetmek kesinlikle yanlış olacaktır. Gerçek şu ki, ağaç fidan bitkilendirme döneminde aktif bitki örtüsünü tamamlamış olsa da, gerçek donlardan önce bitkinin kök sisteminin toprakta bir yer edinmesi ve böylece soğuk havaya hazır olması için yeterli zamana sahip olması gerekir.

Önemli!Şeftali ekim zamanı, yeni yapraklar ve sürgünlerin ortaya çıkma olasılığını dışlayacak şekilde hesaplanmalıdır, fakat aynı zamanda köklerin büyümesine ve gelişmesine izin verin.

Bu koşullardan birincisi, ağaç yaprakları dökene kadar ertelenirse yerine getirilmesi garanti edilir ve ikincisine uyması için dondan en az hafta önce kalması gerekir. Islak ve sıcak sonbaharda, daha sonra inişe başlamanız gerekir.

İklim bölgesine bağlı olarak bu süre düşebilir:

• Eylül sonu - Volga bölgesi, Belarus, Ukrayna'nın kuzey ve kuzeybatı bölgeleri, Rusya'nın merkez bölgeleri;
• Ekim ortası - Transcarpathia, Rostov Bölgesi, Krasnodar ve Stavropol Toprakları, İnguşetya, Dağıstan ve Kuzey Kafkasya'nın diğer bölgeleri için;
• Ekim ayının sonunda - Moldova ve Ukrayna'nın güney bölgeleri için;
• Kasım ayının ortası - Kırım, Gürcistan'ın Karadeniz kıyıları ve subtropikal olan bir iklime sahip diğer bölgeler için.

Video: Şeftali sonbaharda dikim

Şeftali nasıl yetiştirilir?

Şeftali sadece normal bir şekilde gelişmekle kalmayıp, aynı zamanda belirli bir ağaç için olağandışı soğuk iklim koşullarına sahip bölgelerde meyve verebilmek için, sadece doğru zamanda dikmek değil, aynı zamanda başka bazı koşulları da gözlemlemek önemlidir.

Önemli!Şeftali kışın sertliği düşüktür, ancak çok dayanıklıdır.Ağaç, kış sıcaklıklarında ºº'lik bir azalmaya tolere edebilir ve donma durumunda, oldukça hızlı bir şekilde iyileşir.

Bununla birlikte, Kırım'ın kuzeyindeki bölgelerde ekim için, özel olarak yetiştirilmiş kış-dayanıklı ahşap çeşitlerine odaklanmak daha iyidir.

Uygulamada görüldüğü gibi, bu şeftali çeşitlerinin birçoğu, yalnızca temperatureº sıcaklıktaki donma sıcaklıklarını ve atº sıcaklıkta donmayan çiçek tomurcuklarını ve atº sıcaklıkta donmayacak çiçek tomurcuklarını gösterir. Bu ağaçların bazıları -8 ºº ye kadar soğutma sırasında korunabilir ve halihazırda açılmış çiçekler ve sıcaklık -1 -2 ºº ye düştüğünde narin yumurtalıklar donmaz.

Çeşitliliğe ek olarak, şeftali ekimi için uygun yerin seçilmesi ve fide için en uygun toprağın hazırlanması da aynı derecede önemlidir.

Site seçimi

Şeftalinin yetiştirme koşulları için yaptığı en önemli gereksinimlerden biri aydınlatmadır.

Önemli!Şeftalinin normal meyvesini sağlayan minimum aktif sıcaklık mevsiminde derecedir.

Bu göstergeye ulaşma olasılığını sağlamak için, ağacın sahadaki en aydınlatılmış yere dikilmesi gerekir ve ayrıca soğuk rüzgâra karşı korunmasının mümkün olduğu kadar ısınması da önemlidir. Kısmi gölgede, şeftali meyveleri küçük oluşturulur ve ayrıca soluk ve çekici olmayan bir renge sahiptir. Ve bu tür meyvelerin lezzetliliği çok arzulanan bir şey bırakıyor - içlerindeki şeker içeriği oldukça düşük.

Bitki yetiştirmek için bir yer seçerken, şeftalinin yalnız bir ağaç olduğunu düşünmeniz gerekir . Bu güneyli, kendi türünün temsilcileri dışında diğer komşuları sevmiyor ve karakteristik olan bu tutum genellikle karşılıklı. Bu nedenle, şeftali ve diğer meyve ağaçları arasındaki izin verilen minimum mesafe 4 m olmalıdır, ancak birkaç şeftali dikilmesi hakkında konuşsak bile, bu mesafeyi 3 metreye düşürmek istenmez, aksi takdirde ağaçlar birbirini gizleyecektir.

Biliyor musunŞeftali anavatanı hiç İran değil ('e kadar - İran), ancak Çin.Şimdiye kadar, Orta Krallık'taki bu ağaç ilahi olarak saygı görüyor ve uzun ömürlülüğün bir simgesi ve çiçekleri saflık, saflık ve ebedi gençlikle ilişkilendiriliyor.

Şeftali, mahalleyi elma, armut, kiraz, kiraz, kayısı ve cevizle tolere etmek için özellikle zor. Örneğin, kayısılar genellikle şeftaliden olabildiğince uzağa sapmaya çalışır ve şeftali de vişne ve vişnelerden aktif olarak sapar. Dahası, “antagonist” e en yakın olmaya zorlanan ağacın tarafı daha yavaş gelişir, kendini gösterir, hastalanır, kışın donar, böylece sonunda tüm ağaç ölebilir.

Bahsedilen ağaç türlerinin birbirine karşı uzlaşmaz tutumu, bilim “allelopati” (Yunanca “ἀλλήλων” den - karşılıklı ve “πάθος” denilen) fenomeninden kaynaklanmaktadır . Bu, bir bitkinin kök sisteminin belirli maddeleri toprağa saldığı gerçeğinden kaynaklanmaktadır. diğer bazı bitkilerin gelişimini olumsuz etkileyen fenoller, alkaloidler, uçucu üretim vb.

Bu tür bileşikler yeryüzünde birikir ve yeterince uzun bir süre içinde kalabilirler, şeftali ekerken, sadece onun ve antagonistleri arasındaki maksimum mesafeyi gözlemlemek değil, aynı zamanda bu yerde hangi ağaçların büyüdüğünü de hesaba katmak önemlidir. Türlerin "cansızlığı" göz önüne alındığında, bakir topraklara veya daha önce çiçek, sebze ve diğer düşük yetişen mahsullerin yetiştirildiği bir alana şeftali dikilmek ve en azından meyve ağaçları yetiştirmek için en iyisidir .

Biliyor musunBir arsadaki toprak asitliğini belirlemenin en kolay yollarından biri, üzerinde filizlenen yabani otları incelemektir.Örneğin, düğünçiçekleri ve sfagnum yosunları asit toprağı, alkalin tarla hardalı ve kendinden eleyen haşhaş, nötr - gündüz otu otu, adonis, ısırgan otu ve ekim dikeni tercih eder.

Toprak hazırlığı

Şeftali nötr reaksiyona sahip hafif, gevşek ve besleyici topraklarda en iyi şekilde büyür (pH seviyesi aralığında, verimli katmanın kalınlığı m'dir).

Bir ağaç dikmek için toprak türünü değerlendirirken, aşağıdaki kurallara dikkat edilmelidir:

İlk toprak bileşimi ağaca uymuyorsa, toprak bileşimi ve yapısı önceden ayarlanmalıdır: tüketilmiş topraklara humus, kompost ve diğer organik maddeler eklenir, ağır olanlar kum veya turba ile aydınlatılır, asit kireçler, potas ve organik gübrelerle zenginleştirilir.

Daha doğru bir analiz için, özel cihazlar veya hızlı testler var. Sadece onların yardımı ile toprağa ne ve ne kadar ilave edilmesi gerektiğini belirlemek mümkündür, böylece şeftali mümkün olduğu kadar rahat hissedebilir.

Açılış açıklaması

Herhangi bir ağacın dikilmesi, çukurun hazırlanması ile başlar ve onu bir fide dikme arifesinde değil, önceden toprakta bakteri ve ağaç için gerekli diğer organizmalardan oluşan doğal bir ortam oluşması için kazmanız gerekir. Uzmanlar çukurun ekimden en az hafta önce hazırlanmasını tavsiye eder, ancak bunu ilkbaharda yapmak daha iyidir.

Şeftali yetiştirmenin ne zaman ve nasıl yapılacağı hakkında daha fazla bilgi edinin.

Bir veya iki yıllık şeftali fidelerinin ekilmesi için çukurun yaklaşık boyutları 70 cm derinliğinde ve cm çapındadır . Yoksul ve ağır topraklarda, çukura dikim sırasında daha verimli topraklar getirmek için daha hacimli hale getirilmeli ve ayrıca tabana ilave bir drenaj tabakası döşenmelidir. Bu nedenle, birçok bahçıvanın önerdiği gibi kırılmamış tuğla veya elemeler kullanmak en iyisidir, ancak çim parçaları yeşil kısımla ters çevrilmiştir. İlk aşamada, drenaj sağlayacak ve daha sonra tam teşekküllü bir organik gübreye dönüşecekler.

Çukurdan çıkarılan toprakta (sadece en üst, en verimli tabakasını kullanmak daha iyidir):

• kompost, çürümüş gübre veya humus - ilk toprak bileşimine bağlı olarak 1 ila 5 kova;
• fosfor ve potasyumlu gübreler (örneğin, g süperfosfat ve g potasyum sülfat veya g odun külü) veya karmaşık mineral üst pansuman (örneğin, g nitrofosfat).

Elde edilen karışım hazırlanan deliğin altına serilmeli ve üstüne fidenin köklerini yakmamak için küçük bir sıradan bahçe toprağı tabakası serpiştirilmelidir. Dikim sürecinde delik doldurma "temiz" toprak olmalıdır.

Önemli!Ekimden önce, ağacın boyunun üçte birine sıvı halde gömülmüş şeftali fidesinin gün suya batırılması önerilir.

Prosedürün kendisi aşağıdaki şemaya göre gerçekleştirilir:

1. Çukurun dibinde küçük bir tepe oluşturur.
2. Tahta bir kazık veya başka bir uygun yapı - Gelecekteki fide tepenin merkezine biraz uzakta bir destek sürün.
3. Güneye bir aşı ile tepenin üstüne fidan ayarlayın.
4. Kök işlemlerini yavaşça tepenin yamaçlarına dağıtın ve onları farklı yönlere yönlendirin.
5. Ağacın dik konumda tutulması, çukurun verimli toprakla serpilmesi, zaman zaman zeminin ayaklarınızla kesilmesi ve çarptırılması, böylece içinde hava boşlukları kalmamasını sağlar.
6. Fidenin kök boynu üzerindeki toprak tabakası cm'ye ulaştığında, su, gövde çemberinin alanı boyunca bolca sulanır, daha önce suyun kenarlarına yayılmaması için, kenarları boyunca yerden bir rulo oluşturmuştur. Sulama için su kökleri aşırı soğutmamak için biraz ılıtılmalıdır.
7. Su emilinceye kadar bekletildikten sonra, fide etrafındaki toprakları turba, talaş, çürümüş gübreler veya yapraklı yapraklar ile malçlayın (meyve ağaçlarının yaprakları kullanılmamalıdır, zira çeşitli hastalıkların zararlıları ve patojenleri kışı için yerleşebilir ve saman, kemirgenleri kemirgiye çektiği için) .
8. Fideyi desteğe bağlamak için yumuşak bir sicim veya örgü kullanın.

Dikim sonrası bakım, kışa hazırlık

Sonbaharda ekilen bir ağacın bakımında ilk ve en önemli nokta kışa hazırlıktır. Bu çalışmayı önceden, ilk donun başlamasından yaklaşık hafta önce yapmaya başlamak gerekir.

İlk olarak, fideler en az kova bakımlı su kullanılarak bolca sulanmalı ve oda sıcaklığına ısıtılmalıdır. Nemli toprakta, ağacın kök sistemi dona dayanmak için kuru toprakta olduğundan çok daha kolay olacaktır.

Biliyor musunÇin mitolojisine göre, Xi-wan-mu'nın bahçesinde, ölümsüzlük tanrıçası, her üç bin yılda bir açan ve aynı meyve yıllarında sadece meyveyi oluşturan büyülü bir şeftali ağacı vardı.Ancak, bir kişinin tadına baktıktan sonra, bir insan evrenin tüm sırlarını öğrendi, bir kuş gibi uçabilme ve sonsuza dek aynı anda sonsuza dek genç kalarak yaşayabilir.

Şeftalinin daha fazla ısınması, çeşitliliğin kışa ve iklim bölgesinin sertliğine bağlıdır. Belirtilen iki parametre göz önüne alındığında, donma riski düşükse, “koyun derisi” yöntemi kullanılabilir.

Fide dallarını yumuşak bir sicim ile dikkatlice sarmayı, merkeze çekmeyi, ardından ağacı tüm yüksekliğinin üzerine ladin pençeleriyle kaplamayı, ardından fidenin hafif malzemeden bir keten torbasıyla kaplanmasını veya birkaç tane sert eğrilerek bağlanmış, agroteknik elyaf veya diğer hava geçirgen malzeme katmanı ile sarılmasını içerir. (mutlaka hafif gölgeler) ve elde edilen tasarımı iplerle güçlendirin.

Kışın sert olması bekleniyorsa, daha güvenilir bir koruma yöntemi kullanabilirsiniz. Malç tabakasının üstündeki gövde çemberinin tüm alanı çam bacaklarıyla ve ayrıca talaş, turba ya da samanla doldurulmuş özel dikilmiş yataklarla kaplanmalıdır. Barınağı mümkün olduğu kadar yükseğe çıkarmaya çalışmak önemlidir. Daha sonra, tüm önlemlerle birlikte, fide yalıtımlı katmana bükülmeli ve üzerine birkaç şilte yatırılmalıdır.

Önemli!Şeftaliler budamaya çok iyi tepki verir: ne kadar radikal olursa meyveler o kadar büyük olur.Dahası, büyük ölçekli doğurganlığı sağlamak için, sadece yaşlanma karşıtı değil, aynı zamanda budamaların inceltilmesi, ekinin rasyonlanmasının yanı sıra dallardan fazla yumurtalıkların alınması da gereklidir.

Bitmiş yapı, stabilite kazandırmak için, bir yaylı örtü ile örtülür ve pimlerin yardımıyla kenarları zemine tutturulur. Yaşlı bir şeftali için benzer bir kış barınağı yöntemi kullanılabilir, ancak bu durumda bütün ağacı bükmek gerekli değildir, sadece alt dallarını (toplam sayısının yaklaşık yarısı) gereklidir. Bu, en şiddetli donlarda bile fide kütlesini sağlam tutmak için yeterli olacaktır.

Bir taç oluştururken, alışılmadık soğuk bir iklimde tropikal bir nüfusu yetiştirirken, şeftalinin boyunun, tam teşekküllü bir ağaçtan daha çok bir çalı gibi görünmesini sağlamak için budamak en iyisidir. Optimum taç yüksekliği 1, 5 m'yi geçmemelidir ve uzmanlar bunu bir kase şeklinde oluşturmasını tavsiye eder. Bu taç oluşturma yöntemi, aynı yükseklikte birkaç () sürgünün varlığını varsayar, yani ağacın merkezi iletkeni yoktur.

Bu sonucu elde etmek için, ilkbaharda, gündüz hava sıcaklığı +6 ºº değerine ulaştığında ve birkaç kurak gün belirtildiğinde, en genç ağacın alt kısımda büyüyen en güçlü sürgünlerin 2 ila 3'ü (aşılama bölgesinden cm veya olmaması durumunda - yerden), ve onları böbrekler halinde kısaltın. Остальные ветки следует обрезать «на кольцо» (до самого ствола).

Önemli!Засухоустойчивость персика намного выше, чем у вишни и сливы, поэтому недостаток полива дерево переносит довольно неплохо.

Центральный проводник также радикально укорачивают, чтобы стимулировать боковой прирост . В дальнейшем нужно следить, чтобы ветки росли равномерно: те побеги, которые опережают в развитии своих соседей, следует укорачивать, причём срез обязательно надо делать над внешней почкой, иначе боковой отросток будет направлен в сторону ствола, затеняя крону и мешая развиваться другим веткам. В случае, если годовой прирост превышает 50 см, все ветки слегка укорачивают в середине лета, это обеспечивает остановку развития молодых побегов, наиболее часто вымерзающих зимой.

«Низкое» (кустоподобное) формирование персика обеспечивает максимальную закладку плодовых веток, а на них — спящих почек, позволяющих без особых усилий восстановить крону в случае её подмерзания.

Ранней весной и в период закладки плодов персик нужно обильно поливать, иначе молодой саженец может остановиться в развитии, а у взрослого дерева формирующиеся плоды растрескаются. Для того, чтобы влага после полива не испарялась, слой мульчи следует постоянно обновлять. Эта же процедура позволит решить проблему сорняков, избавив садовода от необходимости проведения постоянных прополок, а также обеспечит деревце органической подкормкой (за счёт перегнивания нижнего слоя мульчи). При отсутствии торфа или опилок, в качестве мульчи можно использовать дёрн или траву, скошенную в процессе стрижки газона. Biliyor musunДаосский бог Шоу-син, ведающий долголетием, как правило, изображается либо с персиком в руке, либо находящимся внутри плода и выходящим из него. Адепты даосизма в поисках эликсира молодости использовали разные ингредиенты, но в их перечне всегда неизменно присутствовал персик. Минеральные удобрения под персик в первые годы нужно вносить несколько раз в течение сезона, причём азотная составляющая (навоз, мочевина, аммиачная селитра) используется весной, а калийная (сульфат калия, калийная соль, древесная зола) и фосфорная (суперфосфат) — летом и осенью. Прежде чем вносить удобрения, персик обязательно следует обильно полить.

Уход за плодовым деревом предполагает такое мероприятие, как профилактическая обработка от болезней и вредителей. Проводить такие процедуры следует весной — «по зелёному конусу» (до раскрытия почек) и после цветения. Обе процедуры одинаково важны, поскольку направлены на борьбу с патогенами, активизирующимися в разное время.

Для обработки можно использовать любые системные фунгициды, инсектициды и акарициды, однако лучше отдавать предпочтение препаратам с низкой токсичностью. К ним, например, относятся классические минеральные удобрения, разведённые в более высокой, чем обычно, концентрации, например:

• бордоская смесь (медный купорос) — г на 10 л воды;
• мочевина — 30–40 г на 10 л воды;
• суперфосфат — 30–30 г на 10 л воды.

Узнайте подробнее о болезнях, вредителях персиковых деревьев и их лечении.

Кроме того, для профилактики болезней и вредителей можно использовать внекорневые и корневые обработки такими биостимуляторами, как:

• «Унифлор»;
• "Tsitovit";
• «Ферровит»;
• «Био-мастер»;
• «Аргат»;
• «Силк»;
• "Zirkon";
• "Novosil";
• «Гумикс».

Когда пересаживать персик лучше — весной или осенью?

Как правило, высаженные на постоянное место саженцы уже не перемещают. Однако случаются ситуации, когда молодое деревце садоводу всё же приходится пересадить. Например, такая необходимость возникает, если:

• место, на котором растёт дерево, оказалось для него явно неудачным;
• изменилась планировка участка, в результате чего саженец оказывается затемнён или на его месте предполагается разместить строение, либо другую постройку;
• деревце выросло из косточки, корневой поросли или укоренившегося черенка, то есть изначально находится «не на своём месте».

Önemli!Плодовые деревья старше пятнадцати лет не пересаживают. Считается, что в таком возрасте после пересадки растение всё равно не приживётся.

Принимая решение о проведении пересадки, следует знать, что персик, как и другие косточковые, переносят эту процедуру очень тяжело, в отличие, например, от яблонь и груш, более лояльных к подобного рода манипуляциям. Кроме того, саженцы, привитые на полученные в результате укоренения черенков подвои таких выносливых и неприхотливых культур, как алыча или слива, имеют гораздо больше шансов успешно пережить пересадку, чем корнесобственные деревья, а также персики, привитые на другие персики.

С учётом всех указанных соображений, пересаживать данный вид дерева нужно по тем же правилам, по которым производится посадка саженца, но с ещё большими предосторожностями. По этой причине весна для такой манипуляции подходит минимально, вместо этого предпочтение следует отдавать осеннему периоду. В отличии от обычной посадки молодого деревца, взрослый персик лучше всего пересаживать вместе с земельным комом, в таком случае растение испытает намного меньший стресс, хотя, конечно, вовсе не потревожить корневую систему всё равно не удастся.

Видео: Как правильно пересадить персик

Поскольку, как было сказано, персики лучше приживаются на новом месте, если их садят в момент, когда дерево находится в состоянии покоя, пересадку как заведомо очень рискованную процедуру иногда рекомендуется и вовсе перенести на зиму . В этот период активность жизненных процессов в корнях и надземной части дерева находится на минимальном уровне, поэтому есть шанс, что манипуляция пройдёт незаметно. Однако такой экстремальный вариант подходит только для зон с не слишком суровыми зимами, где температура редко опускается ниже °С.

Для пересадки следует выбрать тёплый февральский день, когда на улице сухо и бесснежно, а состояние почвы позволяет работу с лопатой. Однако стандартный вариант — это всё же поздняя осень.

Bu konuyla ilgili makaleleri de okuyun:

Ещё до недавнего времени сама идея выращивания персиков в средней полосе казалась абсолютно неосуществимой, однако сегодня селекционерами выведено много сортов данной культуры с достаточно высокой морозостойкостью, вполне пригодных для регионов с холодными зимами. Тем не менее, персик по своей природе остаётся нежным и капризным южанином. Поэтому и садить, и пересаживать такое дерево лучше всего осенью, когда период активной вегетации уже окончен, в этом случае шансы на то, что растение приживётся, намного выше.