Korkunç Anılar

• evde herkesin başına gelebilen ve iyice bir silkinmeyi sağlayan olaylardır.
  
  şöyle ki, bir kaç gün önce banyo yapıyorum normalde efendi efendi çalışan çamaşır makinesi bağımsızlığını ilan edip koridorda tur atmaktadır. banyoya olağan dışı sesler gelmekte ben de haliyle tırsmaktayım. makineden gelen tuhaf seslerin ardından sigorta atar makine ve şofben durur. bu arada tırsarak köpüklü kalan ben makinenin bağımsızlığını ilan etmesine şaşırır atan sigortaya söver ve bu şekilde gelişen olaylar sıcak bir banyo ile son bulur.^*

• özellikle de sabahın köründe yaşandığı zaman iyice korkutucu olan olaylardır. hani uyanmamış falan da olunca süpper şok edici oluyorlar.
  
  9'da uyandım. hava zifiri karanlık sandım; ama sadece çok kapalıymış ve panjur da kapalı olduğu için o kadar karanlıkmış. neyse dolayısıyla uyanamadım tam.
  
  içeri gittim dedim ki şu ütüyü yapayım, sonra gidip biraz daha uyurum.
  
  ev arkadaşım da masada ders çalışıyor bu arada.
  
  neyse ben ütüyü yaptım bayağı, bi ara masaya dik bi şekilde koydum bi 5 dakika. yeniden elime alıp tam devam edeceğim sırada patladı!
  
  ama yani "patatata!!" gibi bi ses çıkarıp bi de üstüne kıvılcımlar saçarak. yani fark etmeden maytap falan mı yaktım diye çözmeye çalışırken arkadan ev arkadaşım da "ay ayayaya!" diye çığlık atıyor. bildiğin şoktan ve korkudan elimde ütüyle kitlenip kaldım.
  
  neden sonra bırakmayı akıl edip bir uzaklaştım. neyse ki minik bir gösterinin yeteceğine inanmış ki daha fazla olay çıkmadı.

• salonda sakin sakin otururken bir anda banyodan çöterenkkkk floşşşşşşşşş! diye bir ses gelmesi. banyoya gidince klozetin taharet musluğunun vanasının patladığını ve suyun olanca tazyikiyle karşı duvarı dövdüğünü fark etmek...
  
  işte bu stres dolu anlarda ben iman gücüyle musluk vanasını bastırarak suyun fışkırmasını engellerken kız arkadaşım da yeni taşındığım evde, nerede olduğu hakkında hiçbir fikrimizin olmadığı ana su vanasını bulmak için uzun bir süre deli danalar gibi koşturdu. benim kolumda artık takat kalmamıştı ki vanayı bulup kapadı. öyle bir heyecan-korku yaşadık ki nabzımızın normal seviyeye inmesi yarım saati bulmuştur...

• salonda camdan içeriye küçük bir tüp (bildiğimiz tüp değil, metal bir silindir gibi) girmesi. bunun uzaydan geldiğinin bilinmesi. tüpü açıp içindeki radyoaktif maddeyi saçmam. rüyadan uyanmam.

• bir gün yalnız uyanmışım..

• elektriğin kesilmesi sebebiyle yakılan muma, hiç dikkat çekmeden yaklaşan kedinin ''bu alev nası kokuyo la acaba?'' diye merak etmesi.
  
  ''annaaam yancak ciyaakk pissst paşaa hööö'' diye yerimden zıpladığımda çok geçti. o iki saniyede bizimki çoktan yüzünün sol tarafındaki bıyık ve kaşlarını yakıp, korkuyla kaçmıştı. üç buçuk yaşında eşek kadar adam oldu halbuki... çok korumacı davrandım galiba bu yaşına kadar. gerizekalı çok komik görünüyor şimdi. yüzüne karşı gülünce saldırma huyu olduğundan, kuytuda köşede çaktırmadan gülüyorum. üç yıldır uzattığı pala bıyıklar gitti, üzerine tek kaş kaldı yavrucak. gergin biraz tabii.

• salonda cümbür cemaat otururken, mutfaktan güüümmm diye bir ses gelmesi. herkesin ''bismillaaaahhh yarabiii kurann amiinnn'' diye altını doldururken, ne tarafa kaçacağını şaşırması.
  
  tüp, deprem, tsunami, iyi saatte olsunlar vs beklerken, tee ne zamanlardan kalan, köşede unutulmuş ve bozulmuş bir süt paketi çıktı olayın kahramanı. patlıyormuş meğer bunlar. tavandan, dolaplardan akan bozuk sütü mü diyeyim, o muhteşem kokuyu mu diyeyim, ömürden çalınan beş yılı mı diyeyim, ne diyeyim...
  
  (bkz: öğrenci evinde yaşanabilecek en dumur olaylar)

• evde zapping yaparken stv'de şefkat tepe'ye denk gelmek oldukça korkutmuş bir hadiseydi.

• tam uykuya daldığınız an kapınızın çalınma sesine uyanırsınız. zil çalmamıştır, biri kapınızı yumruklamıştır, uyanmaya çalışırken bir kere daha duyarsınız; ama emin olamazsınız.
  
  yatakta doğrulup, kendinize geldiğiniz anda bir üçüncüsünü duyup emin olursunuz.
  
  fakat bu saatte kim gelir ki evinize? ve daha da önemlisi neden zili çalmayıp kapınızı yumruklar ve alt kapıyı nasıl açıp buraya kadar çıkmıştır.
  
  bu düşünceler ışık hızıyla aklınızdan geçer ve adrenalin salgısı tavan yapar, kalbiniz sıkışır ve telefonu elinize alıp aklınıza gelen ilk kişiyi arayıp bir de kendinizi fısıldayarak konuşurken bulursunuz.
  
  ve keşke gidip kapıyı açmadan kim olduğunu sorsaydın evde biri olduğunu anlasalardı diyince o kişi; kendi evinizde korku dolu bir geceye hoşgeldiniz...

• aylardır içimde sakladığım, kimseye anlatamadığım öyle bir olay var ki... dinle
  
  artık bunu daha fazla içimde tutamayacağım ne de olsa anlatsam da anlatmasam da artık hayatımda hiçbirşey eskisi gibi olamayacak.
  
  iş sebebiyle mütemadiyen kıbrıs yada belarus'taki casinolara gidip geliyorum. o zamanlar istanbul'da yaşadığım yer ortaköy'de eski bir ermeni eviydi. istanbul'daki ilk aylarım olduğu için ev eşyalıydı. ortodoks olan ev sahibimin eski eşyalarıyla oluşan evin atmosferi bana hep biraz soğuk, yabancı fakat etkileyici gelirdi.
  
  neyse yine bir gün iş seyahatimden dönmüştüm. yorgun argın kapımı açıp girdim. genelde kapıyı kilitleme huyum olmadığı için kapının bi klikle açılması dikkatimi çekmemişti. valizimi boşaltınca hiç vakit kaybetmeden çamaşırlarımı makineye attım ve banyoya girdim. duşakabinden müzik açıp keyif yaparken ilginç sesler duydum. önce müziğin sesini kapatıp 'umarım birşey yoktur' ümidiyle bekledim. sesler devam edince üstüme havlu atıp duştan çıktım. birazda korkununda etkisiyle buz gibi olmuş, titriyordum.
  
  çıplak ayaklar ve ıslak adımlarla koridoru yürürken ayak izlerim kalıyordu parkelerde. her seferinde bir odanın önünden geçerken kalbim ağzıma geliyordu.
  
  derken koridor bitti ve evin çıkış kapısı, mutfak ve salonun girişinin olduğu antreye geldim. içgüdüm evin dış kapısına dönmeme sebep oldu nedensizce. yavaşça kapıya döndüm. bakarken bir anda arkamdan,mutfaktan gümbür gümbür seslerin gelmesiyle kasılıp kaldım. sanki devasa bir canavar hoarhh diye soluk alıp bana doğru koşmaya başlamıştı. resmen üstüme koşuyordu bir şey. böbreğimde sanki bir bıçak acısı hissetmiştim korkudan, kasılmıştım refleksle. o bir nanosaniye içinde düşünceler ve korku beni felç etmişti. gelen seslerden anladığım kadarıyla devasa bir şeydi. kitlenen bedenime inat kalan son gücümle boynumu çevirebildim... işte o an gördüm ki transformator misali eski çamaşır makinesi gemi azıya almış resmen mutfağın içinde koşuşturuyordu külüstür... anladım ki göt korkusu herşeyi unutturuyor...
  
  ve pek tabi çamaşır makinesini de, mutfaktaki bulaşık makinesi yerine bağlayan ev sahibini de takdir ettim tabi...

ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.