Guraba Derneği
IŞİD destekçisine devletten yardım
Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın, IŞİD’in propaganda kitabı olan “Esad’ın suç rejimine karşı ideal mücadele dersleri” adlı kitapçığı basan İstanbul’daki Guraba Yayınevi’nden birçok kitap aldığı ve Türkiye’deki halk kütüphanelerine dağıttığı ortaya çıktı.
Guraba’yı kim kurdu? 1958 Kerkük doğumlu olan Abdullah Yolcu, 1992’de ise Guraba Yayınevi’ni kurdu. Yolcu’nun sosyal medyada “Şeyh Abdullah Yolcu” adıyla hesabı, hesapta ise İslami konuşmalarının yer aldığı videolar yayınlanıyor. Yolcu kendisiyle ilgili daha önce IŞİD’le bağlantılı olduğu yönündeki haberleri ise yalanlamıştı. |
IŞİD militanlarının Şeddadi’de savundukları bir hastanede geride bıraktıkları eşyalar arasında “Esad’ın suç rejimine karşı ideal mücadele dersleri” adlı bir kitap bulunduğu, bu kitabın İstanbul’da bulunan bir yayınevinde basıldığı kamuoyuna duyrulmuştu. Arapça kitabın künyesinde Türkçe olarak; Guraba Yayınları, telefon numarası, adres, e-posta ve facebook hesabı da görülüyordu. Kültür ve Turizm Bakanlığı Kütüphaneler ve Yayınlar Genel Müdürlüğü’ne ait, kütüphanelere alınan kitapların yer aldığı resmi internet sitesinde yayıncının IŞİD militanlarından geriye kalan eşyalar arasında bulunan kitabın basıldığı İstanbul’daki Guraba’nın bastığı birçok kitabın halk kütüphanelerinde bulunduğu anlaşılıyor. Bu durumun IŞİD kitabını basan yayınevine ciddi maddi destek olduğu düşünülüyor.
Yılbaşı kutlaması da var
Bakanlık, 2001-2014 arası söz konusu yayınevinde basılan, kadınlara yönelik şerri yasaklar, namazı terk edenin durumu, mümin hanımlara özel uyarılar gibi isimleri bulunan çeviri ve kitapların bazıları şöyle: “İsim ve sıfat tevhidinde Ehl-i Sünnet’in muhaliflere cevabı, Şüpheleri yok eden tevhid gerçeği (2001), Namaz ve onu terk edenin durumu (2004), Müslüman gençliğe öğütler, Sevgili ile bir gün, Gözlerinle görüyormuşçasına Muhammed Aziz b. Abdillah el-Karni, Davetçinin el kitabı (2007), Peygamberimiz’in kişisel ve ahlaki özellikleri (2008), 40 Oturumda sevgili Peygamberimiz, Mü’min hanımlara özel uyarılar (2009), Dünyanın en mutlu kadını Aiz el Karni, Kadınlara yönelik otuz şer’î yasak (2010), En güzel örnek Resulullah, En güzel örnek Rasulullah Safiyyu’r-rahmân Mübârekfûri, Sabah- akşam zikirleri (2011), Önce tevhid Nasır el-Umer, Şeytanın tuzakları ve korunma yolları, Yılbaşı kutlaması ve kâfirlere benzemek, Tevessül çeşitleri ve hükümleri, Kur’ân ve sünnet’in ışığında cihâd eğitimi (2012)”
Selefilik-Vehhabilik ve Türkiye'deki Faaliyetleri (Tarihsel ve Güncel Boyutlarıyla Selefilik-Vehhabilik ve Türkiye'de Selefilik)
Abstract: The founder of Wahhabism, Muḥammad ibn ‘Abd al-Wahhāb (d. 1206/1792), is on the side of those who advocate that ijtihād’s gate is open. In his thought, the continuity of knowledge about the truth is based on the sustainability of ijtihād, and in every period, there have been mujtahids to interpret the nass in consistent with the issues. The later scholars have developed the thoughts related to ijtihād on this platform. Wahhābī thought does not describe madhhab as a systematic integrated approach. According to them, the madhhab is the ḥukm that were made within the discretion of mujtahids on the basis of nass on the issues open and free to ijtihād. With this approach, they have tried to explain what refers to the word of “Our madhhab is the one of Ahmad ibn Hanbal (d. 241/855)”. It has been suggested that this acknowledgment does not mean taqlīd that the words of madhhab imāms are replaced with the Qur’ān and Sunna just as some other members of madhhab do so. Either Muḥammad ibn ‘Abd al-Wahhāb or his disciples have based their own opinions of such as ijtihād, madhhab, taqlīd, ittibā and ikhtilāf upon the proofs that Ḥanbalī Madhhab, Ibn Taymiyya (d. 728/1328) and Ibn Qayyim (d. 751/1350) used. Our aim in this study is to determine how the issues regarding such as ijtihād,taqlīd, madhhab, ikhtilāf, etc. were examined in the primary sources that formed Wahhābī thought. In the early period Wahhābī sources, it is not possible to find definitions of Islamic law in technical terms. Topics have been dealt with within the framework of the answer to a problem/fatwā or a criticism. For this reason, our method will be based on reaching a conclusion about "The Status of Ijtihād in the Early Period of Wahhābī Thought and The Meaning of Commitment to a Madhhab on Fiqh." in the light of the opinions of the first period thinkers. Summary: The connection and similarity of the Wahhābī movement, which started in the Islamic world at a time close to the time when the reform ideas appeared, have been hesitantly welcomed for a few reasons. The fact that members of the Wahhābī movement are intolerant in terms of reform in people’s beliefs, and they use the concept of takfīr, are chief among these reasons. Another reason is that Muḥammad ibn ‘Abd al-Wahhāb (d. 1206/1792) does not accept any religious discipline and individual as an authority. The reactions and discourses developed by Wahhābī thinkers against the established practices of faith, ijtihād, taqlīd and denominationalism has brought many objections and criticism. The founder of Wahhabism, Muḥammad ibn ‘Abd al-Wahhāb, is on the side of those who advocate that ijtihād’s gate is open. In his thought, the continuity of knowledge about the truth is based on the sustainability of ijtihād, and in every period, there have been mujtahids to interpret the nass in consistent with the issues. According to him, in a number of controversial cases where no right path has been declared in the naṣṣ, all the efforts of a believer should be focused on understanding the command of God and his messenger and act accordingly. Muḥammad ibn ‘Abd al-Wahhāb does not seek the condition of being a mujtahid to understand the Qur’ān and the sunna. He therefore opposed those who claimed that it is imperative for non-mujtahids to taqlīd a madhhab to understand the provisions of religion. According to him, everybody who has the ability to understand the Qur’ān and the sunna must make ijtihād. Blind allegiance to man-made law against the teachings of God and the Qur’ān is a type of shirk (to attribute a partner to God). Fuqahā’ are human and not infallible. The ‘ulamā’ that followed also developed their thoughts about ijtihād and taqlīd on this ground. The Wahhābīs say that they do not completely reject the taqlīd of the ‘ulamā’, but what they do not accept is no one, except the absolute mujtahid, can perform ijtihād. Differentiating ittibā‘, which means accepting an opinion based on evidence, from taqlīd despite the evidence, the Wahhābī ‘ulamā’ have defined the criteria of issuing or accepting a fatwā as performing ijtihād and ittibā‘ to those who have evidence of the Qur’ān and the sunna, or to the remarks of the scholars who are eligible for the Qur’ān and the sunna. According to the Wahhābīs, neither ijtihād nor taqlīd on the issues of ‘aqā’id is permissible in religion. The individual must learn what God and His messenger commands and forbids in terms of ‘aqā’id and worshipping. Ibn ‘Abd al-Wahhāb accepts that taqlīd in furū‘ al-fiqh is permissible in absolutely necessary situations such as not being able to reach sources from various views, and not having the time to evaluate these sources. According to Muḥammad ibn ‘Abd al-Wahhāb, the notion that the dispute of ‘ulamā’ is a blessing is superstitious. According to him, the alliance and agreement of ‘ulamā’ is a deed, and their unity is a blessing. Despite this, the way to be followed in a matter of dispute is not in the madhhab views but the presentation of the matter in the Qur’ān and the sunna. Defining the field of dispute, Muḥammad ibn ‘Abd al-Wahhāb said that the predecessor and the successor disagreed in the matters of furū‘ al-fiqh that were not declared in the naṣṣ; and in such affairs, the duty of the believer is to investigate what is the covenant of God and His messenger, and to show respect for the ‘ulamā’ even if it is mistaken. However, according to him, showing respect to the ‘ulamā’ is not saying ‘’they know better than us’’ despite the presence of evidence in matters of dispute. Wahhābī thought does not describe madhhab as a systematic integrated approach. According to them, the madhhab is the ḥukm that were made within the discretion of mujtahids on the basis of naṣṣ on the issues open and free to ijtihād. With this approach, they have tried to explain what refers to the word of “Our madhhab is the one of Aḥmad ibn Ḥanbal (d. 241/855)” It has been suggested that this acknowledgment does not mean taqlīd that the words of madhhab imāms are replaced with the Qur’ān and the sunna just as some other members of madhhab do so. Muḥammad ibn ‘Abd al-Wahhāb and his followers emphasize in many places the movement is not a fifth and a new madhhab, they are members of the Ḥanbalī madhhab and they do not direct anyone to any organization in the form of fiqh, kalām, or ṣūfī. However, they say that madhhabs are not religion, and even if a new madhhab is aimed, this is not a problem. Although an emphasis of being part of the Ḥanbalī madhhab is made without sectarian fanaticism, it is stated that it is imperative to take the views of other madhhabs where the evidence is strong. With the emphasis of being part of the Ḥanbalī madhhab, they support their discourse of not being a new madhhab. However, the general description of the Ḥanbalī madhhab has a stricter approach regarding the way of accepting and using mental and transitional evidence than the other madhhabs. Accordingly, the Wahhābīs are described by a stricter version of the description. Muḥammad ibn ‘Abd al-Wahhāb used their methodology to arrive at judgments instead of taking the specific provisions of the madhhabs, and accepted the adoption of provisions and refused bigotry and the madhhabs are authorities almost equal to God. The Qur’ān, the sunna and ijmā‘(consensus) were accepted as the primary authorities and the four madhhabs were not denied as long as they were not contrary to majority of Muslim community. The Wahhābīs, who follow Ibn Taymiyya (d. 728/1328) on the matter of practicing according to a judgment of another madhhab in the presence of evidence, believe that changing a madhhab without any reason or for worldly reasons is not permissible in religion. Although the Wahhābīs do not display a clear attitude on denying madhhabs, they have developed a supra-madhhabs approach with the thoughts of direct access to the ḥukms and accepting the ḥukm of any madhhab as long as the ḥukm is in accordance with the evidence. As a matter of fact, one of the criticisms made in this respect is that they take the views from other madhhabs that suit them, and reject the others. The Wahhābī ‘ulamā’ of the first periods shaped their opinions on issues such as ijtihād, taqlīd, madhhab, ittibā‘, and ikhtilāf, based on the evidences used by the Ḥanbalī madhhab, Ibn Qayyim (d. 751/1350) and especially Ibn Taymiyya. For this reason, it is not possible to say that they have a thought system of their own. Taking this fact into consideration, it seems possible to collect the approach of the method of almost all Wahhābī thinkers in issues that are the subject of this article under three items. First, the necessity of those with strength and ability to perform ijtihād to understand religious provisions; second, solving issues of dispute based on the Qur’ān and the sunna; and third, the presence of evidence overruling any kind of madhhab view.
Yayınevimizin Tanıtımı
Âlemlerin rabbi olan Yüce Allah’a hamd olsun. Nebilerin sonuncusu, Ademoğullarının efendisi, muvahhidlerin önderi, mücahidlerin ve muttakilerin imamı olan Rasûlullah’a, tertemiz ailesine, değerli ashabına ve din gününe dek kendisini dost edinenlere salat ve selam olsun.
Günümüzde Türk toplumunun üzerinde batılılaşmanın etkisi açıkça görülmektedir. Bazı şer odakları, hâlâ, var güçleriyle İslam kimliğini, Müslüman Türkiye’nin dört bir yanında silmeye, yok etmeye gayret etmektedirler. İslam’a kendi yuvasında darbe indirebilmek için yaptıkları planları hayata geçirmek uğruna ellerinden geleni yapmaktadırlar. Bu şer odaklarının İslâm’ı yok etme plan ve programları yaklaşık bir asırdır Türkiye’de sistemli bir şekilde uygulanmaktadır.
Bunun karşısında Türkiye’de İslam daveti hilekâr ve yıkıcı engellerle karşılaşmıştır. Bu engellerin en önemlilerinden biri, şer odaklarının eğitim, öğretim ve medya üzerine yoğunlaşmasıdır. Hatta medya organlarının çoğunu kontrol altına almışlardır. Bunlar, uydu kanalları fitnesine ek olarak, 200 yerel kanalı ile her eve giren televizyon, gazete ve dergilerdir. Bütün bunlar Müslüman Türk halkını batılılaştırmayı hedeflemektedir.
Yaklaşık elli yıl kadar önce -Türk halkı biraz özgürlük elde ettikten sonra- İslam davetçileri her yola tevessül ederek Allah Teâlâ’ya davet, gerçek İslâm’ı tanıtma, hayatın her alanında dini temsil edip savunma çalışmalarına başladılar. Bu çalışmalardan bir kısmı da basın, yayın ve tercüme faaliyetleriydi. Fakat -üzüntü vericidir ki- tercüme veya telif eserlerin geneli bazı olumsuzluklar içermekteydi. Bunlardan bazıları, mezhebî taassublar içermeleri, dinin temel meseleleri ile ilgili olmayıp bazı ferî konularla sınırlı kalmaları ve ilmî çalışmaların kısırlığı gibi olumsuzluklardır. Hatta Hanefî mezhebine bağlı olan Türk halkı, birkaç sene öncesine kadar Hanefî mezhebinin aslî kaynaklarından bile habersiz kalmıştır. İşte bu yüzden bu Müslüman toplum içinde gerçek İslam’ı bilmezlik böylece uzayıp gitmiştir.
Buradan hareketle; içinde Müslümanın dünya ve ahretindeki kurtuluşunu barındıran, “Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat” yöntemi ve başta ümmetin izzet ve şeref kaynağı dört imam olmak üzere selef-i salihîn metoduyla akide, tevhid, usul, fıkıh, hadis, tefsir ve Allah’a davet alanındaki İslamî esaslar ile ilgili temel kitapları -inşaallah- (Türkiye’deki İslam davetinin doğru bilgi kaynağı olması amacıyla) yayınlamak üzere bir “yayınevi” kurmayı düşündük. Akide, tevhid ve davet alanında kitap ve broşürler tercüme edip basımını gerçekleştirmek, Türkçe İslamî kasetler yayınlamak üzere Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem’in hicretinin 1412. yılında/miladi 1992’de GURABA YAYINLARI’nı kurarak -Allah’a sonsuz hamd ve şükürler olsun- işe başladık.
Hedeflerimiz:
1- Aynı anda batılılaşma, mezhepçilik, aşırı tasavvuf, Şiileştirme ve Hıristiyanlaştırma faaliyetlerine maruz kalan Türkiye’de, Allah Teâlâ’ya davet ve gerçek İslam’ın yayılması…
2- Sahih ilmi neşretmek suretiyle ve meşru vesileleri kullanarak Türkiye’de dupduru bir Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat akidesinin ve gerçek İslâm’ın yayılması…
3- Yeni nesli, gerçek İslam üzere eğitmek ve bu daveti savunacak bir kamuoyu oluşturmak…
4- İslamî kitapları; eğitim kurumlarına, derneklere, ilim adamlarına, davetçilere, aydınlara, hocalara, bilinçli gençlere ulaştırmak ve İslamî eserlere erkesin kolayca ulaşabilmesini sağlamak…
Guraba Yayınları’nın Çalışma Plânı:
1- Türkiye’deki İslam davetinin nüvesi için doğru bir yöntem oluşması maksadıyla usulde Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat yöntemini temsil eden; akide, fıkıh, eğitim ve davet alanındaki bir grup kitabın yayınlanması, eğitim kurumlarına, enstitülere, derneklere, ilim adamlarına, davetçilere, hocalara, öğrencilere ve gençlere ulaştırılıp kütüphanelere kazandırılması…
2- Sahih ilmin herkese en kısa yoldan ulaştırılması için ve tüm meşru vesileleri kullanarak çeşitli İslamî ilimler alanında Türkçe ufak broşürler yayınlanıp dağıtılması… Sabah-akşam yapılacak zikirler, İslam’ın tanıtımı, akide, tevhid, davet esasları, fıkıh, fıkıh usulü gibi alanlardaki broşürlerin yayınlanıp toplumun tüm seviyelerine ulaşacak şekilde dağıtımının sağlanması…
3- Birtakım derslerin, konferansların, hutbelerin, konuşmaların, öğütlerin neşri amacıyla ses kasetlerinin yayınlanıp dağıtılması… Mümkün ve meşru olan her türlü vesile ile halkın aydınlatılması, tevhidin ve gerçek İslam’ın yayılması amacıyla broşürlerde yer alan yazılı malzemenin ses kasetlerine kaydedilmesi…
4- Kitaplarımızı ve ses kasetlerimizi internet yolu ile halkımıza ulaştırmak için yayınevimiz adına bir site kurmak… Bu site aracılığı ile sadece Türkiye’de eğil bütün dünyada sahih ilmi ve gerçek İslam’ı tanıtmak…
Gayemiz
Yüce Kur’ân ve sahih Sünnet’e dönmek, Kur’ân ve Sünnet’i bu ümmetin selefinin (sahâbe-tabiûn-etbâu’t-tabiîn) anladıkları ölçüde anlamak, hayatın her sahasına Kur’ân ve Sünnet’i hâkim kılmak…
Bu konuda Allah Teâlâ’nın şu âyeti bize yol göstermektedir:
وَمَن يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَى وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّى وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَاءتْ مَصِيرًا ﴿١١٥﴾
“Hidâyet kendisine tebliğ edildikten sonra kim Rasûle karşı çıkar, mü’minlerin yolundan başka bir yola saparsa, onu seçmiş olduğu yolda bırakır, cehenneme atarız. O, ne kötü bir düşüştür.” (en-Nisâ’, 115)
Müslümanların hayatına girmiş olan şirkin her çeşidini temizlemek… Münker olan her beşerî ideolojiden ve bid’atten Müslümanları sakındırmak… İslâm’ın özünü bilen muteber hadis âlimleri tarafından kusurlu görülen bütün zayıf ve mevzu rivâyetlerden Sünnet’i arındırmak… Çünkü bu iftiralar, tertemiz olan İslâm’ı bozmakta ve Müslümanların önünde her zaman bir engel teşkil etmektedir.
Müslümanları hak din ile terbiye etmek ve onları, İslâm’ın ahkâmını yürürlüğe koymaya teşvik etmek… İnsanları, Allah’ın rızasına ulaşmak hususunda kefil olan İslâm’ın edep ve faziletleriyle süslenmeye çağırmak, ki ancak bu haslet ile saadete erişilip zirveye ulaşılabilir.
İnsanları gerçek ve sahih anlamda Allah sevgisine davet etmek… Bu da ancak takva ve taatle olur. Ayrıca insanları Rasûlullah sevgisine davet etmek ki, bu da O’na uymak ve kendisini en güzel örnek kabul etmekle olur.
İmâm Mâlik’in ifade ettiği şekilde, insanları Selef-i Sâlihîn yoluna döndürmek: “Bu ümmetin evveli ne ile ıslah olduysa, sonra gelenleri öyle ıslah olur. O gün dinde olmayan şeyler, bugün de dinden değildir.” İslâm birliğini kurmak için azimkâr olmak ve Müslüman cemaatlerin programlarını hak üzere ve hak yolda toplamaya gayret göstermek… Müslümanların vahdeti yerine, dağılmalarına vesile olan hizipçilik musibetinden uzak kalmak… Çünkü biliyoruz ki; bu hizipçilik, İslâm kardeşliğinin temiz atmosferini yok etmektedir.
Çağın şu andaki bütün problemlerine İslâm’ın sunduğu çareleri ve huzuru takdim etmek… Rabbânî toplumu yeniden oluşturabilmek ve yeryüzünde Allah’ın hükmünü tatbik etmek için Rasûlullah’ın ölçülerinden taviz vermeksizin çalışmak…
İşte bu, bizim gayemizdir. Bütün Müslümanları ayrım gözetmeksizin, topluca bunları hayata geçirmeye ve bizlere yardımcı olmaya çağırıyoruz. Çünkü bâkî olan İslâm’ın; yeniden yayılması için samimi kardeşlik duygularıyla, saf bir muhabbetle ve en önemlisi de Allah’ın yardımıyla bu gayeyi hayata geçirmek üzerimize büyük bir emanettir. Saf ve katışıksız gönüller Allah’ın vaadi, zaferi ve nizamının gerçekleşmesinin teminatıdır.
يَقُولُونَ لَئِن رَّجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٨﴾
“…Şeref Allah’ındır, Rasûlünündür ve bütün mü’minlerindir…” (el-Munâfikûn, 8)
Yayında Mihenk Taşıyız
ÇÜNKÜ BİZ…
Yayında mihenk taşıyız… Çünkü içeriğinde sonradan uydurulmuş bid’atler, hurafeler, yalan kıssalar, hikâyeler ve uydurma rivâyetler bulunan kitaplar değil; Kur’ân ve sahih Sünnet’e dayalı eserler yayınlıyoruz.
Yayında mihenk taşıyız… Çünkü delillerden yoksun bâtıl ve bid’at akîdeler içeren kitaplar değil, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in ve ashâbının akide ve yöntemini izlemek anlamına gelen Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat akidesini ihtiva eden eserler yayınlıyoruz.
Yayında mihenk taşıyız… Çünkü kaleme sarılıp din hakkında ağzına geleni söyleyen her kişinin kitabını değil, ilimlerine ve imamlıklarına ümmetin şahitlik ettiği, İmam Ebû Hanîfe, İmam Mâlik, İmam Şafiî, İmam Ahmed’in veya bunların yollarını izleyen diğer imamların eserlerini yayınlıyoruz.
Yayında mihenk taşıyız… Çünkü âyet ve hadisleri; arzular, istekler, akıllar ve batılılar tarafından konulmuş esaslar çerçevesinde yorumlayan kitaplar değil; âyet ve hadisleri; sahabe neslinin, Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat âlimlerinin ortaya koyduğu ilkeler ile kavramaya çalışan kitaplar yayınlıyoruz.
Yayında mihenk taşıyız… Çünkü ahlakî eğitim ve terbiye metodlarını; Yunan, eski İran ve Hindistan’daki ahlak felsefelerine dayandıran kitaplar değil, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in ve değerli ashabının ahlakî ölçülerini içeren, nesilleri bu ahlakî esaslara göre terbiye eden imamların ve onların izinde gidenlerin eserlerini yayınlıyoruz.
Yayında mihenk taşıyız… Çünkü Allah ve Rasûlü tarafından konulan itidal ve orta yol ölçülerinden ayrılıp uç görüşlere saplananların kitaplarını değil, hak ehlinin izlediği orta yolu, Kur’ân ve Sünnet’in koyduğu dengeyi temsil eden ulemanın eserlerini yayınlıyoruz.
Yayında mihenk taşıyız… Çünkü biz, Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat’iz.