Kutahya Hava Er Egitim Tugay Komutanligi

'un Temmuz ayında bedelli askerliğimi burada yapmıştım.

Öncelikle şunu söyleyeyim, ihtiyaçlar için askeri malzeme satan yerlere gitmeyin. Ben gittim, ne varsa kakaladılar, ancak neredeyse hiçbirini kullanmadım. Zaten girişte birçok ihtiyacınızı veriyorlar. Onun dışında en önemli şey bence tıraş bıçağı, tıraş köpüğü ve pudra. Hatırladığım kadarıyla en çok kullandığım malzemeler bunlardı. Fanila ve don olarak da tek kullanımlıklardan almıştım. Giyip giyip atıyordum çöpe, rahat oluyordu. Zaten hepi topu 20 gün kaldık, sorun olmadı. O 20 günün 10 günü de sıcak su yoktu zaten.

Havası yazın bile berbattı. Sabah içtimasında donmamak için pijamalarımızı kamuflaj içine giyer öyle inerdik. Kahvaltı sonrası da çıkarırdık. Öğlen de tam tersiydi, güneş kremi kullanmama rağmen eğitim sırasında kollarım 1. derece yanık olmuştu. O derece berbattı.

Yemekler genel olarak iyiydi, ta ki bana iş mangası çıkana kadar. Hala öyle midir bilmiyorum ama kısa süre kalacaksanız mümkün olduğunca kantinden tost falan yiyin derim. İş mangası çıktığı zaman ana yemekhanede olanları gördükten sonra ben bir daha yemek yememiştim yemekhanede. Benimle gelen diğer arkadaşlar da öyle.

Eğitim olarak da gördüğüm en ağır yerlerden biriydi. Bedelli diye hepimiz çok rahat olacağımızı sanmıştık, ama hiç öyle olmadı. Bildiğim kadarıyla oraya giden ilk bedelliler bizlerdik. Belki de ondandır. Betonda da süründüm, taş arasından orakla ot da temizledim, güneşin alnında saatlerce istikamet de yedim, tuvalet de temizledim, bölük yemekhanesine de gittim, iş mangası ile hasta hasta ana yemekhaneye de gittim, 1 saat boyunca çök-kalk da yaptım, dizlerimiz koptu. Daha neler neler. Üzerinden 3 yıldan fazla geçti, şu an nasıldır bilemiyorum. Milletin bedelli hatıralarını dinleyince "Ulan bizimki nasıl bedelli böyle" dedirtir adama.

Aklıma yeni şeyler gelirse güncelleme yaparım.